ποίηση, 1972

ΔΥΝΑΤΟΣ

Η αδερφή μου η Ζωή
απόκτησ΄ ένα νόθο τέκνο,
που τ΄ ονόμασε Θάνατο.

Κι εγώ, για να την εξαπατήσω,
πήρα γυναίκα μου τη Λευτεριά.


ΝΥΧΤΑ

.................................
...Κ΄ ύστερα έγινε συννεφιά.
Το ηλιοτρόπιο δεν είχε πού να στρέψει.
Έσκυψε, λοιπόν, και πέθανε.
Κ΄ ύστερα; Τι νάκανε ο Ήλιος;
Τι χρειαζότανε;
Κρύφτηκε πίσω απ΄ τα βουνά
και δεν ήθελε πιά να φανεί.
Για να μας παραπλανήσουν, τότε,
ονόμασαν τα καθέκαστα «νύχτα».

(Από την ποιητική συλλογή «Του καιρού μας», έκδοση 1972).

Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ