Γιώργος Μακρίδης

Ο Γιώργος Μακρίδης από το Σίντνεϊ της Αυστραλίας μας έστειλε το ποίημα του δημοσιογράφου - συγγραφέα Β.Α. Λαμπρόπουλου, απ' την τελευταία συλλογή του, "Με του Βοριά τα φτερά", που εκδόθηκε πρόσφατα στην Αθήνα. Το παραθέτουμε, μαζί με τα σχόλια, του κ. Μακρίδη.

Στο Λυκόφως

Στη Σκιά του Λυκόφωτος / εμφανίζεσαι χαμογελαστή και Πανώρια, / και μου

μιλάς, μου μιλάς, μου μιλάς. /

Μου λες για πράγματα αλλοτινά, / για το χτες και το σήμερα, / μου λες και

για το αύριο. / Κι όσο το σκοτάδι πυκνώνει / εσύ γίνεσαι εντονότερη / και

ομιλητικότερη, / συντροφεύεις τις σκέψεις μου / και τα όνειρά μου. / Το

πρωί, με το Λυκαυγές, / εξαφανίζεσαι αγαπημένη μου / Συνείδηση!

Για να ξέρουμε το τι επακριβώς θέλει να μας πει ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, μ'

αυτό τόσο καλομαστορεμένο ποίημα της τελευταίας συλλογής του, "Με του

Βοριά τα φτερά", πρέπει να τον έχουμε μπροστά μας και να τον

"ανακρίνουμε", και πάλι δε θα τα μάθουμε όλα. Ο κάθε δημιουργός

"λογοδοτεί" μόνο στον εαυτό του. Πάντως, αυτό το καθόλα εξαίρετο

φιλοσοφικού περιεχόμενου ποίημα, θα μπορούσε να 'ταν ερωτικό, αν έλειπε η

τελευταία λέξη. "Συνείδησή μου!". Έτσι γίνεται φιλοσοφικό. Ο ποιητής, ίσως

να εντοπίζει κάποιο κουσούρι των ανθρώπων. Δηλαδή, η συνείδηση του (όλοι

την έχουν, εκτός απ' τους πωρωμένους), να ' ρχεται και να τον τσιγκλάει

και μάλιστα πολλές φορές βασανιστικά και να του στερεί ακόμα και τον ύπνο,

αλλά κατόπιν εορτής... Αφού, δηλαδή, ήδη έχει διαπράξει κάποιο "αδίκημα".

Το πρωί, πάλι, το βάζει στα πόδια, αφήνοντάς τον αβοήθητο, ανάμεσα σ' ένα

σωρο πειρασμούς: πάθη, εγωισμούς, απληστίες και βάλε. Εδώ φαίνεται η αξία

αυτού του υπέροχου ποιήματος. Πως, δηλαδή, βρίσκει εφαρμογή στη ζωή όλων

των ανθρώπων, που βρίσκονται μπροστά σε τέτοια συνειδησιακά διλήμματα. Και

ποια είναι η λύση αυτού του μεγάλου πανανθρώπινου προβλήματος, κατά τον

ποιητή, που δε μας πιέζει αλλά μας αφήνει μόνοι μας να καταλήξουμε σ' αυτό

το συμπέρασμα; Απλούστατα, πως πρέπει, να κανονίζουμε τη ζωή μας έτσι,

ώστε να προλαβαίνουμε το κάθε κακό, κι όχι όταν είναι πια αργά να το

ρίχνουμε στις τύψεις, τα κλαψουρίσματα, τις συγγνώμες και τις ατέρμονες

υποσχέσεις.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ

Σίντνεϊ Αυστραλίας