Στον Βασίλη Λαμπρόπουλο

Άνοιξε χείλι μου πικρό
Καρδιά φαρμακωμένη
Να πω δυο λόγια θλιβερά
Και με φωνή κομμένη

Βρύσες δανείστε μου νερό
Δασκάλες μοιρολόγια
Για ένα φίλο πού'φυγε
Για να του πω δυο λόγια

Έφυγε ένας φίλος μας
Και πάει να ταξιδέψει
Στου Άδη το βασίλειο
Να πάει να κονέψει

Ο Βασίλης ξεκίνησε
Να πάει να σηριανίσει
Και σ’ όλους που τον γνώρισαν
Ξανά να μην μιλήσει

Ήταν πουλί περήφανο
Κι’ ελευθέρα πετούσε
Με την ζεστή την πέννα του
Όλα τα τραγουδούσε

Στο Μεσολόγγι και την Ρούμελη
Άνοιξε τα φτερά του
Και εκεί πρωτοξεκίνησε
Τα πρώτα όνειρά του

Τα Άνοιξε και πέταξε
Να πάει σ’ άλλα μέρη
Και κάποια μέρα ο άνεμος
Στο Σύδνεϊ θα φέρει

Και εδώ σ’αυτή τη ξένη Γη
Άφησε το παιδί του
Τον Παλαμά αυτός τον έφτιαξε
Και είναι προς τιμή του

Και όπου κι’ αν βρισκότανε
Αυτόν δεν τον ξεχνούσε
Και τα φτερά του άνοιγε
Κι’ εδώ ξανά πετούσε
Μα φέτος η αρρώστια του
Τσάκισε το κορμί του
Και πρόσκαιρα τελείωσε
Έκλεισε την ζωή του

Όλοι που σε γνωρίσανε
Κλαίνε τον μισεμό σου
Κλαίνε φίλοι και δικοί
Τον αποχωρισμό σου

Καλό ταξίδι φίλε μας
Και ο Θεός μαζί σου
Κι’ ας αναπαύει εκεί που πας
Την άδολη ψυχή σου.

Φάνης Νικολαρέας

Αντιπρόεδρος του τμήματος ΑΝΑΤΟΛΗ της Ahepa NSW