Θυμάσαι;

Θυμάσαι τότε

που συναντιώμαστε νύχτα

στην ακροθαλασσιά;

Θυμάσαι που τ΄ άστρα

φωτίζανε το πέλαγος;

Θυμάσαι, όταν

στ΄ άγγιγμά σου

σκιρτούσε η καρδιά

και μούλεγες σ΄ αγαπώ;

Θυμάσαι τότε που είμαστε παιδιά;

Θυμάσαι άραγε τώρα

τ΄ άστρα που μας

σκεπάζανε και

μας ζεσταίνανε;

Τότε μάτια μου,

που δεν είχαμε ανάγκη

από άλλα μέσα θέρμης,

Τότε που τα νιάτα μας

αρκούσανε για να ζεσταθούμε;

Τώρα, τα θυμάσαι όλ΄ αυτά,

ή τάχα η μνήμη ξεθώριασε

από τα χρόνια;

Θυμάσαι, αγαπημένη; Θυμάσαι;