Φωνή λαού, ερήμην του…λαού!

Γράφει ο Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

E-Mail: lvassilis@hotmail.com

Τα κόμματα υποτίθεται ότι εργάζονται υπέρ του λαού, από τον οποίο αντλούν τη δύναμή τους. Οι αρχηγοί των κομμάτων και τα μέλη του, κυρίως οι βουλευτές, κάθε φορά που θέλουν να κάνουν αλλαγές, προοπτικές, έργα, αποφάσεις, μεταρρυθμίσεις επικαλούνται το λαό. Και, φυσικά, τώρα με τις δημοτικές εκλογές επικαλούνται το λαό, τους υποψήφιους δε τους προτείνουν για το «καλό του λαού»!

Αλλά προ ημερών το ΠΑΣΟΚ διέγραψε διακόσια και πλέον μέλη του, γιατί είχαν «τολμήσει» να βάλουν υποψηφιότητα για τις προσεχείς εκλογές, αγνοώντας το κόμμα. Δηλαδή, ενώ το κόμμα είχε ορίσει άλλον υποψήφιο, εκείνοι κατήρτισαν δικό τους ψηφοδέλτιο.

Το φαινόμενο έχει δυό αντιφάσεις:

• Τα κόμματα –όλα τα κόμματα- διακηρύσσουν ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ανεξάρτητη, αλλά τους υποψήφιους για τις νομαρχίες και τους δήμους, τους χρίουν εκείνα…Αν αυτό δεν είναι παραφροσύνη και υποκρισία. Ανεξάρτητη τοπική αυτοδιοίκηση με «διορισμένους» δημάρχους;
• Ορισμένοι αντάρτες δεν συμφωνούν με τους υποψηφίους που χρίουν τα κόμματα και σηκώνουν κεφάλι. Καταρτίζουν άλλο, ανεξάρτητο, ψηφοδέλτιο, που δεν ανήκει σε κόμμα, ούτε στο κόμμα από το οποίο προέρχεται ο επικεφαλής αντάρτης. Τότε τα κόμματα δυσανασχετούν, αποδοκιμάζουν τους αντάρτες, δηλαδή τα ανεξάρτητα ψηφοδέλτια και τώρα φτάσαμε στο φαινόμενο το δημοκρατικό-σοσιαλιστικό-λαϊκό ΠΑΣΟΚ να διαγράψει τους ανεξάρτητους, τους ανυπάκουους υποψήφιους.

Ναι, αλλά σε ορισμένα μέρη οι αντάρτες έχουν μεγαλύτερη απήχηση. Το είδαμε αυτό σε ορισμένα μέρη, όπως λ.χ. στο Μεσολόγγι, όπου οι αντάρτες στις δημοσκοπήσεις έχουν διπλάσια ποσοστά από τους διορισμένους υποψήφιους, από τους εκλεκτούς των κομμάτων και των δύο μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Πώς γίνεται όμως τα κόμματα που κόπτονται ότι εργάζονται υπέρ του λαού να το αγνοούν; Αφού όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τους εκλεκτούς των κομμάτων δεν τους θέλει ο λαός, να μην σκύβουν τα κόμματα ευήκοον ους και να αγκαλιάσουν αυτούς τους αντάρτες που τους προτιμά ο λαός; Δεν μπορεί να επιμένει ένα κόμμα στο δικό του υποψήφιο, όταν οι προτίμηση του λαού του δίνει 7% ή 13% και στους αντάρτες 23% ή 26%, μπορεί και μεγαλύτερο ποσοστό.

Αυτά τα φαινόμενα δεν αποτελούν υποκρισία μεγάλου μεγέθους και δεν δείχνουν διάσταση των κομμάτων από τη λαϊκή θέληση! Αυτά τα φαινόμενα δεν υπογραμμίζουν ότι τα κόμματα δεν έχουν καμιά σχέση με το λαό; Κι όλα όσα λένε καθημερινά στη Βουλή, στις τηλεοράσεις και τα ΜΜΕ δεν είναι παρά λόγια του αέρα, ένα κοινό μάρκετινγκ, που προβάλουν μονάχα τα δικά τους προϊόντα, τουτέστιν τα πρόσωπα της εξουσίας και τα άτομα που αρέσουν στους αρχηγούς των κομμάτων, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν ως κοινά προϊόντα. Τα άλλα περί λαϊκής θέλησης και αγάπης για το λαό είναι παραμύθια και ψέματα μεγάλου μεγέθους. Πολιτικές κενές και κούφιες.