ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Β.Α. Λαμπρόπουλος έχει γράψει μόνον μικρά (ή σχετικά μικρά), ποιήματα, αλλά ζουμερά: η κάθε λέξη έχει τη δική της βαρύτητα. Τα μικρά ποιήματα, νομίζω πως αξίζουν περισσότερο απ' τα μεγάλα. Πρώτα γιατί τα ξεπετάμε μονομιάς και δε διακόπτεται η συγκινησιακή μας κατάσταση, κι έπειτα, επειδή πολλές φορές, δε μας ενδιαφέρει μόνο η τέχνη - η ποίηση - αλλά και το θέμα - πού το πάει δηλαδή ο ποιητής - φτάνουμε σύντομα στο τέλος και ξεμπερδεύουμε. Θα 'θελα, ικανοποιώντας μια εσωτερική μου ανάγκη, να κάνω δυο κουβέντες για ένα ακόμα ποίημα του Βασίλη. Α. Λαμπρόπουλου, απ' την τελευταία συλλογή του "Με του Βοριά τα φτερά" (έκδοση ΔΕΣΜΟΣ με τη συνεργασία του ελληνικού τμήματος του Κέντρου Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Ποίησης «Κωστής Παλαμάς» της ΑΧΕΠΑ, Σίντνεϊ). Ας δούμε πρώτα αυτό το τόσο ωραίο και καλομετρημένο ποίημα, που μ' έχει αγγίξει πολύ. Πιστεύω πως θ' αγγίξει και πολλούς:

"ΑΓΩΝΙΣΟΥ: Αν δεις φωτιά, -πυρπόλησε την ψυχή σου,- κι αν αντιμετωπίσεις κύματα,- πάλεψε μαζί τους.- Σπάσε το παρόν, - αλλά κράτα τις ρίζες σου. -Μην αφήνεις τους φαύλους -να σε παρασύρουνε -και να σε κυβερνούν, - πάρτους το τιμόνι. - Σε οδηγούνε στο χάος της ζωής. Πολέμησέ τους, - κατεδάφισέ τους.- Ρίξε κι εσύ τους κεραυνούς της νιότης σου. -Είσαι η μόνη ελπίδα,- για να σωθεί η πατρίδα!"

Αυτό το τόσο συμπυκνωμένο ποίημα, υπάγεται στην κατηγορία της παραινετικής (συμβουλευτικής ή προτρεπτικής), ποίησης. Θα μπορούσαμε, βέβαια, να το πούμε και σατιρικό. Ας θυμηθούμε δυο στίχους του Κωστή Παλαμά (1859 - 1943), που 'χουν να κάνουν με του πολιτικούς: "Κηφήνες, βάτραχοι κι ακρίδες, τρανοί πολιτικοί κτλ". Επίσης, αφού δεν έχουμε κοντά μας τον ποιητή για να τον ανακρίνουμε, θα μπορούσαμε να το πούμε και κομμάτι επαναστατικό, αφού λέει στο νέο (στους νέους, δηλαδή): "Πολέμησέ τους, κατεδάφισέ τους" (ασφαλώς τους κυβερνήτες).

Αυτό, το τόσο ζουμερό ποίημα έχει χαραχτήρα επίκαιρο, διαχρονικό - δηλαδή όσο θα υπάρχουν φαύλοι κυβερνήτες, θα έχει πέραση - αλλά και παγκόσμιο, αφού ποιητής δεν αναφέρεται σε μια ορισμένη πατρίδα.

Λοιπόν, ο ποιητής, κοντά στ' άλλα, φαίνεται πως είναι και αισιόδοξος, πιστεύοντας πως οι επερχόμενες γενιές θα 'ναι καλύτερες απ' τη σημερινή. Προτρέπει, τους νέους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να πάρουν το κουμάντο στα χέρια τους για να προχωρήσει η ζωή και να καλυτερεύσει. Κι ο άγγλος ποιητής Άλφρεντ Τένισον (1809 - 1892), λέει κάτι γύρω απ' αυτό το θέμα, κάπως διαφορετικά, βέβαια: "Κατάρα στην κοινωνία, που δυναμώνει σε βάρος των νέων". Μα κι ο Άντον Τσέχωφ (1860 - 1904), λέει κάπου: "Το σπουδαίο είναι ν' ανατρέψεις τη σειρά της ζωής".

Ύστερα και μόνον ο τίτλος του ποιήματος - "Αγωνίσου" - μας λέει πως ο ποιητής πιστεύει και σε κάτι άλλο: πως σ' όλους τους αγώνες - πατριωτικούς, κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς κτλ - δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει και τόσο τ' αποτέλεσμα. Τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε βολικά, αλλά ο ασταμάτητος, ο καθημερινός αγώνας για την επίτευξη κάποιου σκοπού.

Γιώργος Μακρίδης

Sydney, εφ. «ο Κόσμος»