Είν’ όλα κρύα τούτο το βράδυ.
Το ίδιο ήταν χτες και προχτές ακόμη χειρότερα.
Είναι που λείπεις τώρα,
και δεν πρόκειται να’ ρθείς γιατί σε πήραν τ’ αστέρια.
Κρίμα να μην μπορώ να γίνω γαλαξίας,
να σε συντροφεύω τα βράδια,
όταν η παγωνιά τού σύμπαντος κρυώνει τις καρδιές μας.
Στίχοι του Βασίλη! Του δικού μας Βασίλη!
Εκπροσωπώντας την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, έλαχε σ’ εμένα, το φίλο των πενήντα δύο χρόνων, το καθήκον και η τιμή να σε συντροφεύσω νοερά στο ταξίδι σου.
Ο Βασίλης!
Μία ευγενική παρουσία, μιά πηγή φωτός στη μαυρίλα του σήμερα που αλλάζοντας διάσταση, δραπέτευσε προς το άγνωστο αφήνοντας όλους εμάς άναυδους από την έλλειψη της παρουσίας του. Έφυγε για να αναπαυθεί «εν σκηναίς των δικαίων», στερώντας όλους, όλους τους γύρω, από την δημιουργική προσωπικότητά του. Ανείπωτη η θλίψη της απουσίας του αφού η κελαρύζουσα πηγή των πνευματικών του δημιουργημάτων, έχει τώρα στερέψει! Αλλά, «Χρη θαρρείνκαι της λύπης παραιρείν το ενδεχόμενον και μεμνήσθαι μη μόνον του θανάτου».
Το όλο συγγραφικό έργο του Βασίλη, είτε αυτό είναι ποιητικό είτε μιάς άλλης λογοτεχνικής μορφής και υφής αποτελεί ένα ταμιευτήριο κατάθεσης πνεύματος και ψυχής που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «πνευματική παρακαταθήκη» αφού έχει το δυναμικό σάλπισμα της αγάπης και της ηθικής ανύψωσης του ανθρώπου. Aλλά δεν θα αναφερθώ εγώ στο έργο του το λογοτεχνικό με το οποίο προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της κοινωνίας γιά να δεί ο κυρίαρχος Λαός, ποιός τον διαφεντεύει.
Στους σημερινούς αποτρόπαιους και χαλεπούς καιρούς όπου η έννοια άνθρωπος είναι είδος υπό εξαφάνιση και η πνευματική δημιουργία, οδεύει συνήθως, αιμορραγώντας «εν γή αβάτω, ανύδρω και ερήμω», δύσκολα βρίσκει κανείς προσωπικότητες με την πλούσια, γόνιμη και καρποφόρα προσφορά τουΒασίλη.
Του Βασίλη, ενός εραστή της ζωής που μεγαλωμένος στις ντάπιες του άγιου τόπου του Μεσολογγιού, εκεί όπου αναστήθηκε με το θείο άρωμα του τιμημένου αίματος των ηρώων, αγωνιζόταν από το δικό του μετερίζι για το ωραίο και το αληθινό, ιδανικά με τά οποία έντυσε τα όνειρά του, τους πόθους του και τα οράματά του. Αυτά τα ιδανικά τα οποία τον ανέδειξαν μαχητή όταν συγκρούστηκε με τις σκοτεινές δυνάμεις του ανθελληνισμού που θέλησαν να τον κιοτέψουν.
Αυτές οι δυνάμεις που, ίσως τώρα, βρίσκονται ανάμεσά μας και να καμώνονται τους θλιμμένους ή που ήρθαν θέλοντας να βεβαιωθούν για τον θάνατο του Βασίλη.
Όχι!
Ο Βασίλης δεν πέθανε.
Ο Βασίλης θα ζεί μέσα από τα έργα του και θα δίνει τον δικό του αγώνα κατά του ανθελληνισμού. Εμείς οι συνάδελφοί του λογοτέχνες, οι φίλοι του, οι συνεργάτες του και οι δικοί του άνθρωποι, τιμώντας τον άνδρα τον ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟ, που τά έβαλε και με τον θάνατο ακόμη, σε ένα αγώνα βουβό και αμείλικτο, ας μη θρηνούμε. Κοντά μας θα είναι πάντοτε στο νού και στην ψυχή μας αφού εμείς είμαστε οι δωρολήπτες των πνευματικών του κληροδοτημάτων. Εμείς θα αντλούμε τα μηνύματα που εκπηγάζουν και αναδύονται από τα έργα της πνευματικής του δημιουργίας κι εκείνος από ψηλά θα μας παρακολουθεί και θα ευφραίνεται!
Αντίο φίλε μας καλέ, πήγαινε στο καλό. Καλό σου ταξίδι στολίδι της μεσολογγίτικης γής. Εμείς θα θυμόμαστε τη μεγαλοσύνη σου και η μνήμη σου θα μείνει αιώνια, γιατί "Ο Ποιητής δεν πεθαίνει, είναι ο κόσμος του που σταματά να φέγγει"...
Αιωνία σου η μνήμη.
Οδυσσέας Τηλιγάδας
