20.4.06

O ΦΑΡΑΩ ΑΚΕΝΑΤΟΝ

Ο μύστης βασιλιάς του μονοθεϊσμού

Ο Μύστης Φαραώ Ακενατόν ίδρυσε για πρώτη φορά στον κόσμο, την ανοιχτή θρησκεία του Ενός Θεού, του Φωτεινού Ατόν. Ένας μυστικισμός αιφνίδια παρουσιάστηκε γύρω στα 1500 π.Χ. Αυτός ο περίεργος Φαραώ ενώθηκε μαζί με την ίδια Πρωταρχική Μονάδα και αποκάλυψε την υψηλή Αλήθεια της Μοναδοΰπαρξης.

Οι μυήσεις της τότε εποχής, στην Ηλιούπολη, στις Θήβες και στη Μέμφιδα, έδωσαν τους μύστες τους δικούς μας, που μυήθηκαν εκεί, από τον Ορφέα, ως τον Θείο Πυθαγόρα. Ο Μονοθεϊσμός του Μωυσή διδάχτηκε εκεί, για ν’ αποβεί αργότερα ο εβραϊκός Ιεχωβά και του προφήτη Μωάμεθ του δοξασμένου του Αλλάχ.
Η Αιγυπτιακή Μύηση προέρχεται από παλιούς πολιτισμούς (Δράβιδες).

Με τον Ιουδαϊσμό η πολυθεϊστική εποχή άρχισε να παρακμάζει, ενώ αντίθετα η μονοθεϊστική άρχισε να ανεβαίνει. Είχαν ήδη υπάρξει απόπειρες για τη δημιουργία μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, στην αρχαία Αίγυπτο από τον Φαραώ Ακενατόν, ο οποίος διαλαλούσε τον ηλιακό θεό της κάτω Αιγύπτου, Ατόν, σαν τον υπέρτατο και μόνο θεό. Το όνομα Ακενατόν σημαίνει στο έλεος του Ατόν. Οι αρχιερείς των παλιών θεών τον μισούσαν γι΄ αυτό που είχε κάνει, και αμέσως μετά τον θάνατό του επανέφεραν την παλιά θρησκεία και έσβησαν το όνομα του Ακενατόν από κάθε έγγραφο ή επιγραφή μπόρεσαν να βρουν.

Ενώ στον πολυθεϊσμό η μαγεία όχι μόνο επιτρεπόταν, αλλά ήταν ένα απαραίτητο κομμάτι της θρησκείας και της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, με τον μονοθεϊσμό τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο θεός του μονοθεϊσμού καταδικάζει την μαγεία, γιατί η μαγεία αποτελούσε πάντα την προσπάθεια του ανθρώπου να συλλάβει τις δυνάμεις του θεού. Η τυπική βιβλική εξήγηση είναι πως με την μαγεία οι θνητοί παραβιάζουν την τάξη στο σύμπαν του θεού - προσπαθούν να φτάσουν γνώσεις που δεν προορίζονται γι΄ αυτούς (παρελθόν, μέλλον κ.τ.λ.). Ο Αδάμ και η Εύα εκδιώχθηκαν απ' τον παράδεισο επειδή είχαν την δυνατότητα "να γίνουν σαν κι Εμάς". Ένας μονοθεϊστικός θεός δεν θέλει διαμάχες και ακόμη και η προσωποποίηση του κακού, ο Σατανάς, υπάρχει μόνο επειδή του το επιτρέπει ο θεός. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει ένα εδάφιο που λέει πως ένας αληθινός πιστός δεν πρέπει να επιτρέπει σε μία μάγισσα να ζήσει. Παρόλα αυτά οι ιερείς του ναού της Ιερουσαλήμ πραγματοποιούσαν τελετές χρησιμοποιώντας τα εντόσθια ζώων. Σήμερα είναι δύσκολο να κάνεις κάποια διάκριση μεταξύ Εβραϊκής και Καβαλιστικής μαγείας. Σύμφωνα με τον θρύλο η Καβάλα ήταν μία θεϊκή επιστήμη η οποία δόθηκε από τον θεό στον Αδάμ όταν τον έστειλε στην Γη. Παρόλα αυτά το 1ο Καβαλιστικό χειρόγραφο χρονολογείται από τον 7ο αιώνα μ.Χ. και η Καβάλα αναπτύχθηκε (ή έγινε κοινή) γύρω στον 12ο-15ο αιώνα μ.Χ. Μετά από αυτό βρίσκουμε παραλλαγές όπως, Χριστιανική Καβάλα και μουσουλμανική Καβάλα. Η Εβραϊκή μαγεία αποτελεί μάλλον ένα παράγωγο της Αιγυπτιακής μαγείας, όπως ακριβώς το εβραϊκό αλφάβητο αποτελεί μία απλούστευση των Αιγυπτιακών ιερογλυφικών. Μπορούμε να βρούμε πολλές πληροφορίες για τον Μωυσή και τις Αιγυπτιακές ρίζες του στην Βίβλο. Ο Μωυσής αποτελεί για πολλούς τον μεγαλύτερο Εβραϊκό μάγο, αλλά ήταν πολύ διαφορετικός από την συνηθισμένη εικόνα του μάγου που έχουμε. Δεν απέκτησε τις δυνάμεις του μελετώντας ή με το να τον διδάξει κάποιος άλλος, αλλά απευθείας από τον θεό. Δεν υπάρχει αναφορά στην Βίβλο για πράξεις του Μωυσή, οι οποίες δεν ήταν εμπνευσμένες από τον θεό, ή που δεν γίνονταν για τους σκοπούς του θεού. Μπορούσε να επαναλάβει τα ξόρκια των Αιγυπτίων μάγων αλλά εκείνοι δεν μπορούσαν τα δικά του, αλλά αυτό αποτελούσε αποκάλυψη της δύναμης του θεού, όχι του Μωυσή. Ο Μωυσής ήταν προφήτης, όχι μάγος. Οι προφήτες είναι συχνά μάγοι, αλλά οι μάγοι είναι σπάνια προφήτες.

Ο ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΣ ΘΕΟΣ ΓΙΑΧΒΕ ΚΑΙ Ο ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΣ ΑΥΝΑΝ

Ο αυνανισμός είναι το συνώνυμο αυτού που κοινώς ονομάζεται "μαλακία" και ο αυνανιστής αυτός που ονομάζεται "μαλάκας". "Μαλάκας" ονομάζεται ο ανίκανος να κάνει έρωτα με γυναίκα λόγω ατολμίας και γι αυτό καταφεύγει στην αυτοϊκανοποίηση. Μεταφορικά επίσης σημαίνει τον ανίκανο να φέρει αποτέλεσμα εκεί που ο μέσος άνθρωπος μπορεί. Δικαιολογεί όμως η ιστορία του Αυνάν τις δυο παραπάνω σημασίες;

Ένα σημείο κλειδί για να δει κανείς τι πράγματι κρύβεται πίσω από την Παλαιά Διαθήκη είναι η Ιστορία της Αιγύπτου, περί το 1350 και το απόσπασμα που περιγράφει την ιστορία του Αυνάν:

O Μωυσής ήταν ο τελευταίος θρησκευτικός αρχηγός των μονοθεϊστών Αιγυπτίων με μοναδικό θεό τον Ήλιο, στα αρχαία αιγυπτιακά (τα οποία έχουν πολλές ομοιότητες με τα εβραϊκά) ΟΝ, που σημαίνει ήλιος και που με το όνομα αυτό αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη με την φράση "εγώ ειμί ο ΟΝ", που βλακωδώς μεταφράζεται "εγώ είμαι ο υπάρχων", αφού δεν θα μπορούσε να υπάρχει φράση "εγώ είμαι ο μη υπάρχων", επειδή δεν μπορεί να μιλά "ο μη υπάρχων".

Οι μονοθεϊστές μετά από ένα μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο με τους πολυθεϊστές γύρω στο 1350, στα χρόνια του Φαραώ Ακενατόν Δ΄, ηττήθηκαν και αυτοεξορίζονται στην έρημο του Σινά. Τους ηττημένους μονοθεϊστές αιγυπτίους ακολουθούν και οι νομάδες εβραίοι, αλλά πολυθεϊστές (το "σύμμεικτο πλήθος" κατά την Π.Δ.), που εκείνη την εποχή με καθεστώς δουλοπάροικου βρέθηκαν στην Αίγυπτο και πολέμησαν μαζί τους. Στο όρος Χωρήβ ο Μωυσής με το πεθερό του Υοθώρ αποφασίζουν το σχέδιο με όλες τις λεπτομέρειες για τη κατάκτηση της περιοχής, της πολυτεμαχισμένης Γης Χαναάν που κατοικείται από Ελληνικά φύλα και αφού γίνεται προσπάθεια ενοποίησης των παραδόσεων Μονοθεϊστών Αιγυπτίων και Εβραίων και επινόησης νέων, ώστε να υπάρξει εθνική ενότητα, και μετονομάζονται σε Ισραηλίτες. Τα βασικά στοιχεία του σχεδίου είναι όλες οι πρακτικές για την ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού (οι αυτοεξόριστοι ήταν 70.000), ο καθορισμός σαν θεϊκή υπόσχεση του στόχου της εδαφικής κατάκτησης, διατάξεις που εξασφαλίζουν την σιδερένια συνοχή των Ισραηλιτών, την κατεργασία πολεμικών υλικών και τεχνικών δόλου εναντίον των λαών των οποίων σχεδίαζαν να καταλάβουν τα εδάφη, την καλλιέργεια της ψυχολογίας της υπεροχής απέναντι στους άλλους Ελληνικής καταγωγής λαούς, που κατοικούν την περιοχή, την καλλιέργεια του ανθελληνισμού και όποιες άλλες λεπτομέρειες σχετίζονται με το σκοπό αυτό.

Τις πρακτικές αύξησης του πληθυσμού που περιγράφουν πολλές διατάξεις της Π.Δ. ορίζουν τι υποχρεούται ή δικαιούται να κάνει η γυναίκα αν εκλείψει ο άνδρας. Οι περιπτώσεις καλύπτουν όλα τα ενδεχόμενα, όπως όταν δεν υπάρχει εβραίος άνδρας αναλαμβάνει ο πατέρας ή ο πεθερός αν δεν υπάρχει αδελφός του άνδρα. Αν υπάρχει αδελφός του άνδρα, αναλαμβάνει ο αδελφός, που αν αρνηθεί έχει συνέπειες. Αν λείπουν όλοι αυτοί τότε αναλαμβάνει ο ιερέας. Και για αποφυγή αδικαιολόγητων θανάτων που θα προκαλούσαν αδικαιολόγητη μείωση του πληθυσμού, καθορίζει πόλεις καταφύγια για τους εξ αμελείας ανθρωποκτόνους που κινδυνεύουν από αντεκδικήσεις.

Η προσταγή "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθε" αφορά αποκλειστικά τους Ισραηλίτες. Για τις άλλες φυλές είναι γεμάτη η Π.Δ. από οδηγίες που τείνουν στο "μειούσθαι και ελαττούσθαι". Μάλιστα στο κείμενο για τον Αυνάν ενώ το ζητούμενο είναι να γεννοβολήσει η νύφη του Αυνάν και ο ΓΙΑΧΒΕ θανατώνει τον Αυνάν που αρνείται να συμβάλλει γι΄αυτό, αν και παντοδύναμος δεν κάνει ο ίδιος κανένα θαύμα να γκαστρωθεί η γυναίκα. Στο κείμενο για το "νταβατζιλίκι" του Αβραάμ ΓΕΝΕΣΙΣ Κ΄, που πασάρει για χρήματα την Σάρα στον βασιλιά Αβιμέλεχ των Γεράρων, ο ΓΙΑΧΒΕ συνεργάζεται μαζί του σαν κοινός εκβιαστής και "κλείνει από έξω κάθε μήτρα" στον οίκο του βασιλιά! Δηλαδή αποτρέπει το "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθε" των εχθρών του Ισραήλ. Έτσι για αυτούς υπάρχει η τεχνική του "κλεισίματος από έξω της μήτρας" των γυναικών, δηλαδή γι΄αυτούς ισχύει το "μειούσθαι και ελαττούσθαι" με μεθόδους που επινόησε το Ισραηλιτικό ιερατείο!

Η περίπτωση του αδελφού που αρνείται από ιδιοτέλεια περιγράφεται στο παρακάτω απόσπασμα, αποτελεί ένα από τα κείμενα κλειδιά για την κατανόηση της Π.Δ.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ ΛΗ΄ Εγένετο δε Ήρ πρωτότοκος Ιούδα πονηρός έναντι Κυρίου, και απέκτεινεν αυτόν ο Θεός. Είπε δε Ιούδας τώ Αυνάν. Είσελθε προς την γυναίκα του αδελφού σου και επιγάμβρευσαι αυτήν και ανάστησον σπέρμα τώ αδελφώ σου. Γνούς δε Αυνάν ότι ούκ αυτώ το σπέρμα, εγίνετο όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού, εξέχεεν επί την γήν του μη δούναι σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. Πονηρόν δε εφάνη εναντίον του Θεού, ότι εποίησεν τούτο, και εθανάτωσε και τούτον.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Και έκανε ο πρωτότοκος γιος του Ιούδα, ο ΄Ηρ, πονηριά απέναντι στον Κύριο, και τον σκότωσε ο Θεός. Και είπε ο Ιούδας στον Αυνάν. Κάνε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού σου και γκάστρωσε την για να αφήσεις απογόνους για τον αδελφό σου. Όμως ο Αυνάν σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν δικοί του οι απόγονοι και όταν έκανε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού του, εκσπερμάτωσε στην γη για να μην δώσει απογόνους στον αδελφό του. Και φάνηκε πονηρό στο Θεό αυτό που έκανε και τον σκότωσε και αυτόν.

΄Aξια προσοχής στο παραπάνω κείμενο, για την κατανόηση όσων κρύβονται κάτω από την Π.Δ., είναι τα εξής:

1. Ο ΄Ηρ, ο αδελφός του Αυνάν έκανε κάποια "πονηριά" απέναντι στο θεό, δηλαδή το Εβραϊκό ιερατείο που προωθεί τον σκοπό που έχει αναθέσει ο θεός των εβραίων ΓΙΑΧΒΕ στους Ισραηλίτες, και ο ΓΙΑΧΒΕ τον θανάτωσε. Δεν μας λέει όμως ποιά πονηριά, παρόλη την μεγάλη ποινή! Ο ΄Ηρ, όμως, μας δηλώνει ότι είναι πρωτότοκος, δηλ. είναι ο υιός που παίρνει όλη την πατρική περιουσία.

2. Το όνομα του πατέρα, Ιούδας, είναι ο γιος του Ιακώβ, αυτός που πρότεινε να πουλήσουν τον Ιωσήφ σαν δούλο αντί να τον σκοτώσουν και είναι ο γενάρχης της σπουδαιότερης εβραϊκής φυλής που θα κυβερνά το Ισραήλ. Έτσι υποδηλώνεται ότι η διαταγή δεν είναι του πατέρα, αλλά της φυλής! Και ο Θεός ΓΙΑΧΒΕ εκτελεστής των διαταγών του Ιουδαϊκού ιερατείου, παρακολουθώντας τον Αυνάν που "εκσπερμάτωσε στην γη". Δηλαδή στις προσταγές και αυτού του "ανθρώπου", του Ιούδα που πουλά τον αδελφό του, ο μπανιστιρτζής ΓΙΑΧΒΕ εμφανίζεται συμπαραστάτης του Ιουδαϊκού ιερατείου, αρκεί να υπηρετείται το σχέδιο της αύξησης του πληθυσμού του Ισραήλ, και χωρίς καμιά ηθική αναστολή!

3. Ο στόχος του "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθε" που διατάζει, επιβάλλει κάθε Ισραηλίτης να αφήνει απογόνους, ακόμη και εκείνος που θανατώνεται για παράβαση του νόμου του ΓΙΑΧΒΕ, όπως ο ΗΡ. Ακόμη κι αν η γυναίκα του είναι αλλόφυλη όπως η Χανανέα γυναίκα του ΄Ηρ, η Θάμαρ, την οποία στην συνέχεια γκαστρώνει ο πεθερός της Ιούδας και γεννά δίδυμα, τους Φαρές και Ζάρα. Το γκάστρωμα της Θάμαρ έγινε με πονηριά της, παριστάνοντας μεταμφιεσμένη μια πόρνη. Πουθενά δεν καταγράφεται καμιά οργή του ΓΙΑΧΒΕ που πριν οργίστηκε με τον Αυνάν που παράκουσε την εντολή του Ιούδα, ενώ και αυτή κοροϊδεύει τον Ιούδα αυτό "πονηρόν ΔΕΝ εφάνη εναντίον του Θεού". Ούτε καν μια έμμεση αποδοκιμασία. Και αντί γι΄αυτό επιβραβεύεται, αφού απόγονος, από ένα από τα νόθα παιδιά με τον πεθερό της, τον Φαρές, θα είναι ο Ιησούς. Δεν μπόρεσε φαίνεται να βρεί ο ΓΙΑΧΒΕ άλλο πιο "καθαρόαιμο" γενεαλογικό κλάδο για τον γιο του.

4. Ο Αυνάν αρνήθηκε να γκαστρώσει την νύφη του, επειδή η πατρική περιουσία θα πήγαινε στους απογόνους του Ηρ και όχι στους δικούς του. Δηλαδή αρνήθηκε από ιδιοτέλεια και αυτό δεν το συγχωρεί το Ισραηλιτικό ιερατείο, ενώ στο ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ' 5 στον αδελφό που αρνείται να γκαστρώσει την νύφη του επειδή απλώς δεν τη θέλει, η ποινή είναι δημόσια διαπόμπευση, αλλά όχι θάνατος.

5. Η ιστορία του Αυνάν, όπως και οι άλλες παρόμοιες, είναι διδακτικές, αλλά φανταστικές ιστορίες, κι αυτό αποδεικνύεται από το ότι παρουσιάζει τις Ισραηλίτισσες να υπόκεινται σε άλλη βιολογία, αφού συλλαμβάνουν με το πρώτο και οποιαδήποτε μέρα του έμμηνου κύκλου τους. Αν αυτό αποτελεί θαύμα κατόπιν θεϊκής ενέργειας, γιατί δεν επεμβαίνει θαυματουργικά κατευθείαν γκαστρώνοντάς τες π.χ. με "άγιο πνεύμα" ή "κρίνο", αλλά τις εξαναγκάζει σε παρανομίες ή εξευτελισμούς προκειμένου να γκαστρωθούν, όπως των δυο θυγατέρων του Λώτ που γκαστρώνονται από τον πατέρα τους. Πού είναι η παντοδυναμία του, όταν μάλιστα η βούλησή του είναι το "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθε"; Αντί να θανατώσει τον Αυνάν ελέγχοντας που εκσπερματώνει, δεν θα ήταν θεϊκότερο να γκαστρωθεί θαυματουργικά η Θάμαρ αλλά και κάθε χήρα Ισραηλίτισσα;

6. Ίδιο καθήκον αύξησης του Ισραηλιτικού πληθυσμού, αναθέτει ο Παύλος στο γράμμα του στους εβραίους της Κορίνθου (ΠΑΥΛΟΥ Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΚΕΦ. Ζ.36΄ (7.36), όπου απενοχοποιεί τον πατέρα που παντρεύεται την κόρη του!

Οδυσσέας Επικουρίδης, 21.04.2004

16.4.06

Μάταια όνειρα;

Κι όμως ονειρεύομαι

κι ας λες εσύ πως είναι περιττό,

γιατί τα όνειρα

σκοτώνουν την ζωή.

Τα όνειρα ζωοποιούν την ζωή,

δίνουν δύναμη

στην ελπίδα

και αλλάζουν τον κόσμο.

Όποιος δεν ονειρεύεται

είναι στείρος!

Λόρδος Μπάιρον (1788 - 1824)

Ο λόρδος Βύρων (ελληνοποίηση του αγγλικού Byron) ήταν Άγγλος ποιητής, από τους σημαντικότερους της εποχής του και ο γνωστότερος και ο πλέον ενθουσιώδης των φιλελλήνων. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας έτυχε πολύ καλής μορφώσεως και από νεαρότατης ηλικίας έδειξε το μεγαλοφυές του ταλέντο.

Ανήσυχη φύση και χαρακτηριστικός φορέας των ιδεωδών της εποχής του, άρχισε τις περιοδείες και τις περιπλανήσεις του στις χώρες της Ευρώπης ( Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Τουρκία ).
Η Ελλάδα αιχμαλώτισε το νου και τη καρδιά του. Στην Αθήνα σχετίστηκε με τη κόρη του Θεοδώρου Μακρή, την Θηρεσία. Την ερωτεύτηκε παράφορα και της έγραψε το γνωστό ποίημα του "Κόρη των Αθηνών" (1809).
Ύστερα περιόδευσε στη Τουρκία και κατάφερε να διασχίσει τον Ελλήσποντο (Μάιος 1810), παρά την εκ γενετής ελαφριά χωλότητά του.

Το 1812 εκφωνεί τον πρώτο λόγο του στην Βουλή των Λόρδων και δημοσιεύει τα δύο πρώτα άσματά του "Τσάιλντ Χάρολντ", τα οποία τον έκαναν διάσημο. Η διάλυση όμως του γάμου του με την Άννα Ισαβέλλα Μίλμπαγκ (1792-1860) προκάλεσε τέτοιο σκάνδαλο, ώστε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αγγλία (1816). Κατ' αρχή εγκαταστάθηκε στην Ελβετία και κατόπιν στην Ιταλία, όπου ένθερμα υποστήριξε την φιλελεύθερη κίνηση των Ιταλών πατριωτών.

Το 1823 με πρόσκληση του Μαυροκορδάτου, φτάνει στην Ελλάδα, για συμμετοχή στον αγώνα. Το 1823 πηγαίνει στο Μεσολόγγι και ασχολείται με την οργάνωση στρατιωτικών σωμάτων, ξοδεύοντας αρκετά λεφτά από την περιουσία του. Οι δοκιμασίες όμως και οι κακουχίες επιδείνωσαν την κατάσταση της ήδη κλονισμένης υγείας του. Στις 19 Απριλίου 1824 πέθανε από πυρετό στο Μεσολόγγι. Ο Σολωμός, συμμετέχοντας στο γενικό πένθος, συνθέτει μακρά ωδή στον θάνατό του.
Από τα έργα του Μπάιρον πιο γνωστά είναι, οι εκτενείς ποιητικές συνθέσεις "Τσάιλντ Χάρολντ", "Δον Ζουάν", Γκιαούρ και "Μάνφρεντ".

ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
O Γκιαούρ (The Giaour) έγραψε ο Byron μετά την επιστροφή του από το πρώτο του ταξίδι στις μεσογειακές χώρες και τη μαγεμένη Ανατολή, που πραγματοποίησε από το 1809 ως το 1811. Το ποίημα ήταν καρπός πλούσιων εμπειριών, που αποκόμισε από το ταξίδι αυτό, το οποίο συνήθιζαν οι ευπατρίδες εκείνων των καιρών, για την επιμόρφωσή τους, μετά την απαγόρευση, εξ αιτίας των ναπολεόντειων πολέμων, του Grand Tour στην Ευρώπη, που πραγματοποιούσαν για τον ίδιο λόγο.

Όταν άρχισε η σύνθεση του Γκιαούρ ο Byron ήταν ήδη φημισμένος ποιητής• είχε δημοσιεύσει το 1812 τα δύο πρώτα άσματα του Τσάιλντ Χάρολντ (Child Harold's Pilgrimage), με πλούσιο υλικό από το ίδιο ταξίδι, που τον έκαμε διάσημο μέσα σε μια νύχτα, όπως ο ίδιος έγραψε.
Ο Γκιαούρ είναι το πρώτο από μιά σειρά εννέα μακρών αφηγηματικών ποιημάτων, που συνέθεσε ο Ποιητής μέσα σε μια δεκαετία (1813 - 1823) και είναι γνωστά ως έμμετρες ιστορίες η μυθιστορίες.
Ο ποιητικός πλούτος του έργου του, η περιπετειώδης ζωή του και ο ηρωικός θάνατός του έγιναν αφορμή, όπως θεωρηθεί ως ο γνησιότερος εκπρόσωπος του ρομαντισμού κατά τον ιθ' αιώνα.

182 χρόνια από το θάνατο του Λόρδου Βύρωνα

Συχνά εβράχνιασε η μιλιά του

Τραγουδώντας λυπηρά

Πως στον ήλιο αποκάτου

Είναι λίγη η ελευθεριά

Διονύσιος Σολωμός

[Εις τον θάνατον του Λορδ Μπάιρον]


Από νεαρός ο Μπάιρον είχε ενστερνιστεί τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά και η ένταξή του στο λογοτεχνικό κίνημα του ρομαντισμού (που ήταν και προοδευτικό πολιτικό κίνημα) υπήρξε καθοριστική για την πορεία της ζωής του και τους αγώνες του.

Ο Μπάιρον γεννήθηκε το 1788 (ένα χρόνο πριν τη Γαλλική Επανάσταση), κληρονόμησε τον τίτλο του Λόρδου το 1798 και το 1809 μπήκε στη Βουλή των Λόρδων, αφού ενηλικιώθηκε. Από τότε ως το θάνατό του στο Μεσολόγγι (18-4-1824) μεσολάβησαν μόλις 15 χρόνια που στη διάρκειά τους ο Μπάιρον μεγαλούργησε ποιητικά, αλλά και πολιτικά επιτέλεσε σπουδαίο έργο, δρώντας το μεγαλύτερο διάστημα στο εξωτερικό.

Ο Μπάιρον υπήρξε γνήσιος φιλέλληνας όχι μόνο επειδή θαύμαζε την κλασική Ελλάδα, αλλά και διότι ο αγώνας των Ελλήνων ήταν έκφραση των γενικότερων αντιλήψεων και ιδεών του.
Ακόμα και η επίθεση του Μπάιρον στον Έλγιν, μέσα από τα ποιήματα «Τσάϊλντ Χάρολντ» και «Κατάρα της Αθηνάς», ήταν έκφραση γενικότερων θεωρήσεων. Ο Έλγιν ήταν εκπρόσωπος της αυτοκρατορίας, ο Μπάιρον πολέμιός της. Για παράδειγμα, στην «Κατάρα της Αθηνάς» καταγγέλλεται ο Έλγιν για τη βέβηλη πράξη του «ν΄ αποσπάσει ό,τι Γότθος, Τούρκος, χρόνος είχε αφήσει», αλλά υπάρχει και ένα γενικότερο μήνυμα κατά της τυραννίας: «Στην Ανατολή για κοίτα όπου Γάγγη σκούρα φάτσα / στραπατσάρισμα θα κάνει την τυραννική σου φάτσα».

Πριν πάει στο Μεσολόγγι, ο Λόρδος Βύρων, είχε αναπτύξει πλούσια δράση μέσα από το επαναστατικό κίνημα των Ιταλών Καρμπονάρων. Είχε υποστηρίξει τους Ινδούς, τους Ινδιάνους του Περού και γενικότερα τους Λατινοαμερικάνους. Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα από το ποίημά του «Η Εποχή του Ορειχάλκου»:

Μύρια στήθη συνενώνει μία και κοινή αιτία

Δυτικοί κι ανατολίτες επαναστατούν με βία

Πάνω στις κορφές του 'Αθω και τις 'Ανδεις κυματίζει

Λάβαρο πού Είναι το ίδιο και δυο κόσμους χαιρετίζει


Περνώντας από τη Γενεύη, είχε γράψει ποίημα για τον «Φυλακισμένο της Σιγιόν» (έναν Ελβετό επαναστάτη που είχε φυλακιστεί για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις). Επίσης, μιλώντας στη Βουλή των Λόρδων (21-4-1812) είχε ταχθεί υπέρ των δικαιωμάτων των Καθολικών, που τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ απαγόρευαν τότε την εισαγωγή τους αν δεν υπέγραφαν δήλωση ότι ασπάζονται το Αγγλικανικό δόγμα.

Ορόσημο στον αγώνα του Λόρδου Βύρωνα υπέρ των αδυνάτων θεωρείται η πρώτη του ομιλία στη Βουλή των Λόρδων (27-2-1812), όπου υπήρξε καταπέλτης εναντίον νομοσχεδίου (το οποίο μόνο αυτός καταψήφισε), που προέβλεπε την θανατική ποινή για τους εξεγερμένους κλωστοϋφαντουργούς του Νότιγχαμ (τους γνωστούς «Λουδίτες»), οι οποίοι κατέστρεφαν τις μηχανές που τους οδηγούσαν στη μαζική ανεργία και εξαθλίωση. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ομιλία του εκείνη διδάσκεται και σήμερα στα Βρετανικά σχολεία.

«Αυτοί οι άνθρωποι -είχε πει ο Μπάιρον- ποτέ δεν κατέστρεψαν τους αργαλειούς τους μέχρι την εποχή που αυτοί οι αργαλειοί έγιναν άχρηστοι και χειρότερα μάλιστα από άχρηστοι. Μέχρι την εποχή που αυτοί έγιναν κυριολεκτικά εμπόδιο στους κόπους τους για να αποκτήσουν το καθημερινό τους ψωμί

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να σκάψουν αλλά το φτυάρι βρισκόταν σε άλλα χέρια... Τα ίδια τους τα μέσα για να ζήσουν τους είχαν αφαιρεθεί. Όλες οι άλλες δουλειές είχαν ήδη δοθεί αλλού και οι υπερβολές τους, όσο και να τις αποδοκιμάζει ή να τις καταδικάζει κανείς, δεν θα έπρεπε να μας προκαλούν έκπληξη...
Βάζοντας κατά μέρος την προφανή αδικία και τις ανεπάρκειες αυτού του νομοσχεδίου, άραγε δεν υπάρχουν αρκετές ποινές θανάτου στους νόμους μας; Δεν υπάρχει αρκετό αίμα στον ποινικό μας κώδικα, τόσο ώστε να χρειάζεται να χυθεί κι' άλλο για ν' ανέβει στον ουρανό και να μαρτυρήσει εναντίον σας; Πώς θα πραγματοποιήσετε αυτό το νομοσχέδιο; Μπορείτε να δεσμεύσετε μια ολόκληρη χώρα και να τη ρίξετε στις δικές της φυλακές; Θα στήσετε αγχόνες σε κάθε αγρό και θα κρεμάσετε τους ανθρώπους σαν σκιάχτρα; Ή θα προχωρήσετε, όπως πρέπει να προχωρήσετε, εάν πραγματοποιήσετε αυτό το μέτρο στον αποδεκατισμό των ανθρώπων; Θα βάλετε τη χώρα σε στρατιωτικό νόμο;».

Ένοχοι, γιατί είναι φτωχοί!

Είναι εδώ σε απευθείας σύνδεση από τη Βουλή των Λόρδων ο Μπάιρον, για να υπερασπιστεί τους εργάτες, στους οποίους η κυβέρνηση σκεφτόταν να επιβάλει την ποινή του θανάτου, επειδή είχαν καταστρέψει μηχανές: «Οι εργάτες είναι ολοφάνερα ένοχοι του θανατηφόρου εγκλήματος της φτώχειας. Ποιες είναι οι λύσεις σας; Δεν υπάρχουν αρκετές θανατικές ποινές πια στους νόμους σας; Ο πεινασμένος κακομοίρης που έχει περιφρονήσει τις λόγχες σας, θα υποχωρήσει μπροστά στους νόμους σας; Στις πιο καταπιεσμένες επαρχίες της Τουρκίας δεν έχω δει τόσο άθλια δυστυχία όσο στην καρδιά της χριστιανικής Αγγλίας».

Είναι εδώ και ο άνθρωπος του κόσμου, ο Τσάιλντ Χάρολντ, με το Τρίτο Άσμα του: «Δεν αγάπησα τον κόσμο, ούτε κι αυτός με θέλησε./ Δε λάτρεψα τις ιεραρχίες του, ούτε λύγισα/ το γόνατο υπόμονα μπροστά στα είδωλά του./ Δε χαμογέλασα ψεύτικα, ούτε κραύγασα/ μια ηχώ για να λατρέψω. ανάμεσα στα πλήθη/ δεν ήμουν άλλος ένας αριθμός. ήμουν μαζί τους/ μα δεν ήμουνα δικός τους./ Ήμουν και θα 'μαι μόνος, ζωντανός στη μνήμη τους ή ξεχασμένος».

Σύμφωνα μ΄ έναν από τους κορυφαίους βιογράφους του, τον Γάλλο ακαδημαϊκό Αντρέ Μωρουά, ο Μπάιρον «φανταζόταν κιόλας τον εαυτό του αρχηγό ενός στρατεύματος και προστάτη των αδικημένων σ΄ όλο τον κόσμο», όταν θα απελευθερωνόταν η Ελλάδα.
Ισχυρότατο υπήρξε το φιλειρηνικό μήνυμα του Μπάιρον. «Η φρίκη του πολέμου -έγραφε σε γράμμα του στις 23-1-1823- είναι αρκετή από μόνη της, χωρίς να προστεθεί η εν ψυχρώ σκληρότητα από τη μια ή την άλλη πλευρά».

Ο Λόρδος Βύρων αυτοπροσδιοριζόταν ως «πολίτης του κόσμου». Υπήρξε λάτρης και υμνητής της Φύσης, όπως και ο φίλος του Πέρσι Σέλλεϊ.

Η Γη για τον Λόρδο Βύρωνα είναι μια ενότητα και την περιβάλλει με τον θαυμασμό του:

«Τι όμορφη ολόκληρη τούτη η Γη η ορατή!

Τι θαυμαστή στη δράση της μα και στην ύπαρξή της!»

Ένας κόσμος χωρίς σύνορα είναι το όραμά του, όπως αναδύεται από το ποίημα «Το Νησί», στο οποίο διακηρύσσει ότι «η Φύση ένα έθνος τέκνων της αναγνωρίζει».

ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Η αρμονία, η χάρη, το μέτρο, η δικαιοσύνη και ο διάλογος ήταν οι αξίες που γέννησε η πρώτη εφαρμοσμένη Δημοκρατία στον κόσμο και με αυτές στόλισε τα μνημεία της Ακρόπολης. Μια Ακρόπολη που αποτελεί ορόσημο.
Από το 1801, οι Έφηβοι Ιππείς, οι Κένταυροι, μια Καρυάτιδα - που δεν βρίσκεται πια μαζί με τις υπόλοιπες - και το μεγαλύτερο τμήμα της Ζωοφόρου του Παρθενώνα βρίσκονται στο βρετανικό Μουσείο.

Ο Λόρδος Βύρων, που ήταν ένας από τους μάρτυρες αυτής της κλοπής, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πολλοί από τους εργάτες που μετέφεραν τα μάρμαρα στο καράβι του Έλγιν έκλαιγαν με λυγμούς». Μάλιστα, ο ίδιος ο Λόρδος Βύρων, είχε γίνει έξω φρενών με αυτά που έβλεπε, ώστε πάνω σε μια στήλη του Παρθενώνα έγραψε: «Έλγιν είσαι ένα ανόσιο, άχρηστο κάθαρμα».
Τα γλυπτά, εξαγοράστηκαν παράνομα, κακοποιήθηκαν και μερικά καταστράφηκαν και μόνο μέσα στον φυσικό τους χώρο μπορούν να εκτίθενται... μόνο εκεί, δένουν αρμονικά με το σύνολο στο οποίο ανήκουν! Την Ακρόπολη... τους ναούς από τους οποίους αποσπάσθηκαν... δίπλα στις υπόλοιπες Καρυάτιδες... τον ίδιο τον Αττικό ουρανό με το δικό του μοναδικό φως, που αναδεικνύει την ομορφιά τους... την ιδιαίτερη ελληνική γη.
Ο ακρωτηριασμός και η απογύμνωση του Παρθενώνα, αυτή η άνομη πράξη, του «πολιτισμένου» κλέφτη που προσπαθεί να βρει δικαιολογίες για την πράξη του.

Οι απόγονοι του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Δημόκριτου, του Περικλή, του Φειδία, του Ικτίνου, του Καλλικράτη, ανθρώπων που έβαλαν τις βάσεις του σημερινού πολιτισμού και έφτιαξαν τέτοια λαμπρά δείγματα τέχνης, ξέρουν τον τρόπο να τα φροντίσουν γιατί αυτά είναι που τους ολοκληρώνουν.

«Για κοίταξε τούτον τον έρημο εμπρός σου ναό, που βεβήλωσαν χέρια φριχτά.

Και μέτρησε πόσα αχ πόσα του μένουν ακόμα απ' τα αρχαία τα ερείπια πια».

Λόρδος Βύρων, "Η Κατάρα της Αθηνάς"

«τούτα τα μάρμαρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό»

ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Το φαινόμενο του Φιλελληνισμού, που αναπτύχθηκε τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, και γαλουχήθηκε μέσα στο κλίμα του κλασικισμού και του ρομαντισμού, έφθασε στην πλήρη του έκφραση με το μεγάλο ξεσηκωμό των Ελλήνων.

Στην αρχαιολατρία, στις κλασικές σπουδές και στο αυξανόμενο ενδιαφέρον για τους απογόνους των αρχαίων κατοίκων της Ελλάδος, προστέθηκε ένας ενθουσιασμός που προκάλεσε ο σκληρός αγώνας του ίδιου εκείνου λαού που, από τα πολύ παλιά χρόνια, έβαζε ως πρωταρχική αξία την ελευθερία.

Κανένα άλλο κίνημα της εποχής δεν ξεσήκωσε με τόση θέρμη και ενθουσιασμό την κοινή γνώμη και τη λογιοσύνη. Ενθαρρύνθηκε όμως και από την έντονη κινητοποίηση των Ελλήνων του Εξωτερικού, με πιο σημαίνουσες τις συστηματικές προσπάθειες τριών αυτοεξόριστων προσωπικοτήτων, του Αδαμάντιου Κοραή, στο Παρίσι, του μητροπολίτη Ιγνάτιου Ουγγροβλαχίας στην Πίζα και του ακάματου διπλωμάτη, Ιωάννη Καποδίστρια, που χρησιμοποίησε τις διεθνείς του γνωριμίες, ως υπουργού Εξωτερικών του τσάρου.

Ο έμπρακτος φιλελληνισμός εκδηλώθηκε με ποικίλους τρόπους: Εθελοντές σπεύδουν στα πεδία της μάχης, ιδρύονται φιλελληνικές επιτροπές (Κομιτάτα) με σκοπό την περίθαλψη των προσφύγων και του άμαχου ελληνικού πληθυσμού και την ενίσχυση των αγωνιζομένων με πολεμοφόδια, τρόφιμα. χρήματα κλπ.

Ήδη από τα τέλη Μαΐου 1821 παρουσιάσθηκε ζωηρή κινητοποίηση υπέρ των αγωνιζομένων Ελλήνων. Οι πρώτες εκκλήσεις για συμπαράσταση στον ελληνικό Αγώνα βρήκαν ευνοϊκή απήχηση. Ένα κύμα από εθελοντές ξεκίνησε για την Ελλάδα, ενώ παράλληλα οργανώθηκαν τα πρώτα φιλελληνικά Κομιτάτα.
Μαζί με τους ρομαντικούς ιδεολόγους και αρχαιολάτρες, τους φιλελεύθερους και τους ενθουσιώδεις φοιτητές, θα βρεθεί και ένα πλήθος στρατιωτικών που θα συμπαρασυρθεί από το φιλελληνικό ρεύμα και θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να φθάσει στο «θέατρο» του πολέμου.
Κοντά στους αξιωματικούς, κάθε λογής άτομα, επιστήμονες, υπάλληλοι, έμποροι, φοιτητές, ακόμη και μαθητές, θα τρέξουν, με αυταπάρνηση, να υπηρετήσουν την ελληνική υπόθεση.
Ο λόρδος Βύρων (Byron) και ο Σατωβριάνδος (Chateaubriand) σφράγισαν τη συλλογική μνήμη ως κορυφαίοι εκφραστές και διερμηνευτές του φιλελληνισμού.

Ο Μπάιρον, με την ποίησή του, ενίσχυσε το φιλελληνικό ρεύμα, ήδη πριν από την Επανάσταση και συντάραξε τον κόσμο όλο με τον πρόωρο θάνατό του στο Μεσολόγγι, το 1824, ενώ ο Σατομπριάν με τη συγγραφή, το 1825, του περίφημου φυλλαδίου «Υπόμνημα περί της Ελλάδος», μεταστρέφεται πολιτικά, διερμηνεύει επάξια τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης και παράλληλα ενεργοποιείται στο φιλελληνικό κίνημα. Ο φίλος του Βύρωνα, ποιητής Shelley, θα συνθέσει το λυρικό δράμα Hellas το οποίο αφιερώνει στον Αλ. Μαυροκορδάτο, σε ένδειξη «θαυμασμού, συμπάθειας και φιλίας».

Σε χίλιους διακόσιους περίπου υπολογίζονται οι εθελοντές που πήραν συνολικά μέρος στα πολεμικά γεγονότα. Προέρχονται από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, ενώ υπάρχει αντιπροσωπευτική συμμετοχή και από την Πολωνία, την Ελβετία και τη Βρετανία, χωρίς να λείπουν και εκπρόσωποι από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική.

Στη μάχη στο Πέτα της Ηπείρου, από τους εκατό φιλέλληνες μόλις καμιά τριανταριά σώθηκαν από τη σφαγή. 34 Γερμανοί, 12 Ιταλοί, 9 Πολωνοί, έξι Γάλλοι, 3 Ελβετοί, 1 Ολλανδός, 1 Ούγγρος και ένας Μαμελούκος χάθηκαν πολεμώντας για την ελληνική απελευθέρωση. Ανάμεσά τους και οι ανώτεροι αξιωματικοί, Tarella, Dania, Mizewski, Chevalier. Ο Νόρμαν, τραυματισμένος θα πεθάνει λίγους μήνες αργότερα στο Μεσολόγγι. Το τάγμα των Φιλελλήνων είχε ουσιαστικά διαλυθεί.

Με την εμφάνιση του ποιητή λόρδου Βύρωνα, (Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον) στην ελληνική σκηνή, του πιο γνωστού και, ίσως του πιο σημαντικού φιλέλληνα, αρχίζει μια νέα περίοδος για τον φιλελληνισμό στην Ελλάδα. Ο διάσημος Άγγλος ποιητής έφθασε στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1823 για να βοηθήσει με ενθουσιασμό τον Αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία. Ο θάνατός του στο Μεσολόγγι, στα 36 του χρόνια, θα προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση.

Το 1880, ο Φ. Ντοστογιέφσκι, σ' έναν πανηγυρικό λόγο, για τον Πούσκιν, θα γράψει:
».Στην πιο μίζερη στιγμή της Ιστορίας της γηραιάς ηπείρου ανατέλλει στο ευρωπαϊκό στερέωμα η γεμάτη πάθος διάνοια του λόρδου Βύρωνα. Είναι η χρονική στιγμή της κατάρρευσης των οραμάτων, των ελπίδων και των ειδώλων της Γαλλικής Επανάστασης. Η λύρα του ποιητή εκφράζει τώρα τη θλίψη και την απογοήτευση της Ανθρωπότητας για τις φρούδες ελπίδες και τα απατημένα ιδανικά. Μια νέα, πρωτόφαντη Μούσα της εκδίκησης και της θλίψης, της κατάρας και της απελπισίας, προβάλλει. Είναι το πνεύμα του βυρωνισμού που, αναπάντεχα όσο και ολοκληρωτικά, θα θρονιάσει στο μυαλό και το συναίσθημα των ανθρώπων.»

Ο Edward Everett, ελληνιστής, πολιτικός και καθηγητής στο Χάρβαρντ, πρώτος Αμερικανός που επισκέφθηκε την Ελλάδα, καλλιέργησε και ενίσχυσε με κάθε τρόπο τον φιλελληνικό «πυρετό» στις Η.Π.Α.
Ο Daniel Webster, διαπνεόμενος από έντονα φιλελληνικά αισθήματα, τόνιζε «το χρέος του πολιτισμένου κόσμου προς τη γη της επιστήμης, της ελευθερία και των τεχνών, ένα χρέος που δεν μπορεί ποτέ να εξοφληθεί». Κι ακόμη ο Ντουάιτ κι ο Κλέι.

Κι ο ίδιος ο πρόεδρος των Η.Π.Α. James Monroe, το 1822 λέει: «Το όνομα της Ελλάδας γεμίζει τον νου και την καρδιά με τα υψηλότερα και ευγενέστερα αισθήματα». Στον επίσης πρόεδρο των Η.Π.Α., Tomas Jefferson, θα απευθυνθεί ο Κοραής, για να ζητήσει τη συμπαράστασή του στον ελληνικό Αγώνα.
Στην Ύδρα φθάνει, επίσης, ο γιος του Αμερικανού προξένου στο Αμβούργο, Jarvis, ή Γεώργιος Ζέρβης, όπως τον αποκαλούσαν οι Έλληνες, που θα αφοσιωθεί στην απελευθέρωση του ελληνικού λαού. Άλλοι Αμερικανοί εθελοντές ήταν ο Τζόναθαν Μίλερ και ο ιατρός και παιδαγωγός, Σάμιουελ Γκρίνλι Χάου.

Συνολικά, από στοιχεία που δημοσιεύονται στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, της «Εκδοτικής Αθηνών», ήρθαν στην Ελλάδα, από το 1821 μέχρι και το 1825, κατά εθνικότητα, οι φιλέλληνες:
342 Γερμανοί, 196 Γάλλοι, 137 Ιταλοί, 99 Άγγλοι, 35 Ελβετοί, 30 Πολωνοί, 17 Ολλανδοί και Βέλγοι, 16 Αμερικανοί, 9 Ούγγροι, 9 Σουηδοί, 8 Δανοί, 9 Ισπανοί και 33 άγνωστης εθνικότητας, συνολικά 940, από τους οποίους οι 313 έπεσαν στα πεδία των μαχών ή υπέκυψαν στις κακουχίες του πολέμου.

Γυναίκες φιλέλληνες

Δεν ήταν μόνο οι γνωστοί άνδρες φιλέλληνες που συνέδραμαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του '21. Ήταν και γυναίκες φιλέλληνες που πρωτοστάτησαν στην προβολή της Ελλάδας και των δικαίων της. Οι γυναίκες αυτές πήραν πάνω τους τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και την προσπάθεια αφύπνισης των Ελληνίδων για τη βελτίωση της κοινωνικής τους θέσης μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Η Σοφία ντε Μαρμπουά (δούκισσα της Πλακεντίας), κόρη Γάλλου διπλωμάτη, η Ρωξάνδρα Στούρτζα, η αγαπημένη του Ι. Καποδίστρια, η Ρουμάνα πριγκίπισσα λόγια και συγγραφέας, Ελένη Γκίκα και η Γαλλίδα συγγραφέας και πολιτικός, Ιουλιέττα Αδάμ-Λαμπέρ, ήταν οι πιο ενεργές φιλέλληνες.

Μια νύχτα του Ιουνίου του 1816 ο ποιητής λόρδος Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον και ο ποιητής Πέρσι Μπίσι Σέλεϊ, μαζί με τη Μαίρη Γκόντγουιν, ερωμένη του τελευταίου, την Κλερ Κλέρμοντ (ετεροθαλή αδελφή της Μαίρης και ερωμένη του Μπάιρον) και τον προσωπικό γιατρό του Μπάιρον, Τζον Γουίλιαμ Πολιντόρι, βρίσκονται υπό καταρρακτώδη βροχή στις όχθες της λίμνης Λεμάν, έγκλειστοι στη βίλα Ντιοντάτι• μέσα στις βροντές και στις αστραπές της θυελλώδους νύχτας ο Μπάιρον βάζει ένα στοίχημα: we will each write a ghost story, να γράψει ο καθένας τους μια ιστορία με φαντάσματα. Η νουβέλα της Μαίρης Γκόντγουιν που προέκυψε από το στοίχημα, ο Φρανκενστάιν, θα μείνει στην ιστορία ως αρχέτυπο του είδους. Ο γιατρός Πολιντόρι έγραψε επίσης δύο ιστορίες: το Ernestus Berchtold, or The Modern Oedipus και μία ακόμη που αν και λιγότερο γνωστή από τον Φρανκενστάιν έμελλε να έχει τεράστια διάδοση: ο Βρικόλακάς του θα εμπνεύσει εκατοντάδες έργα της παραλογοτεχνίας και του μελοδράματος και οπωσδήποτε ένα ακόμη αρχετυπικό έργο: τον Δράκουλα του Ιρλανδού Μπραμ Στόουκερ το 1897.

Η βιβλιογραφία για τους Μπάιρον και Σέλεϊ αφιερώνει πολλές σελίδες σε εκείνο το καλοκαίρι στη λίμνη Λεμάν, όπου οι Σέλεϊ (Πέρσι, Μαίρη και Κλερ) με τους Μπάιρον και Πολιντόρι αντάλλαξαν ιδέες, ερωτικά χάδια και ψυχικές εμπειρίες. Η συνάντηση αυτών των πέντε προσώπων συμπυκνώνει, και μόνο αν περιοριστούμε στα ιστορικά τεκμήρια, μια γενναία ποσότητα εκρηκτικού μείγματος λογοτεχνίας και πραγματικότητας.

Ο Μπάιρον είναι ο μεγαλύτερος της παρέας• 28 ετών, χωλός στο ένα πόδι, καρπός του δεύτερου γάμου ενός τυχοδιώκτη λοχαγού με μια πλούσια λαίδη. Ήταν 20 ετών όταν ένας θείος του τού κληρονόμησε τον τίτλο του λόρδου. Η γκουβερνάντα του, Μέι Γκρέι, τον μυούσε εκείνη την εποχή εκ παραλλήλου στην καλβινιστική ηθική και στη σεξουαλική γνώση. Ανάμεσα στο 1800 και στο 1814 προλαβαίνει να ερωτευτεί άνηβες κόρες, εξαδέλφες, την ετεροθαλή αδελφή του Αυγούστα αλλά και την Αναμπέλα Μιλμπάνκε την οποία και παντρεύεται. Το ίδιο διάστημα σπουδάζει στο Κέιμπριτζ, διεκδικεί τη θέση του στη Βουλή των Λόρδων και περιπλανιέται στην Ιβηρική, στη Μάλτα, στην Αλβανία, στην Ήπειρο, στην Ελλάδα και στην Τουρκία, ταξίδια που θα καταλήξουν στα δύο πρώτα cantos του περίφημου Τσάιλντ Χάρολντ. Η έκδοση του τελευταίου το 1812 θα τον καταστήσει δημοφιλή σε μιά νύχτα. Το 1814 γεννιέται η κόρη του Μεντόρα Λι, από την αδελφή του Αυγούστα, και το 1816 η Αυγούστα ΄Αντα από τη γυναίκα του Αναμπέλα. Λίγο μετά χωρίζει την τελευταία και η λονδρέζικη high society του επιτίθεται ερεθισμένη από το αλλόκοτο τρίο που κυριαρχούσε στο σπίτι του. Την ίδια χρονιά εγκαταλείπει την Αγγλία για να μην ξαναγυρίσει ποτέ. Τον Μάιο φθάνει στη Γενεύη και νοικιάζει στις όχθες της λίμνης Λεμάν τη βίλα Ντιοντάτι. Τον συνοδεύει ο Πολιντόρι, που έχει επιφορτιστεί από τον εκδότη τού Μπάιρον να κρατήσει ημερολόγιο του ταξιδιού. Ο Σέλεϊ, η Μαίρη Γκόντγουιν και η Κλερ Κλέρμοντ βρίσκονται ήδη εκεί.

Ο Πέρσι Μπίσι Σέλεϊ είναι τότε 24 ετών. Πεισματικά άθεος από μικρή ηλικία (στο κολέγιο Ήττον τον φώναζαν ο Άθεος του Ήττον) και ανεξάρτητη φύση, άφησε το σπίτι του στα 19 του απάγοντας συνάμα τη δεκαεξάχρονη Χάριετ Γουέστμπρουκ. Στο διάστημα που έχει μετατρέψει τη νέα διαμονή του σε κοινόβιο νεαρών αναρχικών γνωρίζει τη Μαίρη, την (επίσης δεκαεξάχρονη) κόρη του Γουίλιαμ Γκόντγουιν (1756-1836) και της Μαίρης Γολστόουνκραφτ (1759-1797), δύο περίφημων ελευθεριακών διανοουμένων. Η Μαίρη Γολστόουνκραφτ πέθανε κατά τη γέννηση της Μαίρης αφήνοντας πίσω της ένα ακόμη κορίτσι από άλλη σχέση της, τη Φάνι Ιμλεϊ. Όταν ο Πέρσι γνωρίζει τη Μαίρη, έχει ήδη από τη Χάριετ μία κόρη, την Ιάνθη• τον επόμενο χρόνο αποκτά και ένα γιο, ενώ με διαφορά μερικών μηνών αποκτά και από τη Μαίρη μία κόρη που όμως πεθαίνει σχεδόν αμέσως. (Η πρώτη ερωτική επαφή της Μαίρης με τον Πέρσι έγινε πάνω στον τάφο της μητέρας της). Τον επόμενο χρόνο (1816) η Μαίρη γεννάει τον Γουίλιαμ, αγαπημένο γιο του Σέλεϊ.

Ο Τζον Γουίλιαμ Πολιντόρι, γιος ενός ιταλού εκπατρισμένου, είναι 20 ετών. Απόφοιτος της Ιατρικής, με διατριβή για την υπνοβασία (επινόησε τον όρο Ονειροδύνια). Κανένας από τους παρευρισκομένους στη λίμνη Λεμάν δεν του φέρεται καλά με πιθανή εξαίρεση την Κλερ Κλέρμοντ. Ο Πολιντόρι θαυμάζει σε υστερικό βαθμό τον Βύρωνα και ελπίζει να του συμπαρασταθεί στις επανειλημμένες λογοτεχνικές του απόπειρες• εκείνος όμως τον περιφρονεί συστηματικά.

Η Διαιτητική, γραμμένη από έναν σύγχρονό μας βυρωνικό (και όχι βυρωνιστή, όπως υπογραμμίζει ο συγγραφέας του, θέλοντας να αποφύγει την όποια φιλολογίζουσα εμπλοκή), είναι μια αιρετική, παθιασμένη βιογραφία του ποιητή εμπνευσμένη κυρίως από το έργο του. Εδώ ο Μπάιρον απεικονίζεται ως η μεγαλοφυής αρμονία των αντιθέτων: η τρυφηλότητα με την ασκητική ζωή, η αγιοσύνη των πολιτικών οραμάτων με τον λιμπερτίνικο εκτραχηλισμό, η νηστεία που τρέφει την ευωχία, ο ακατάπαυστος σπερματικός έρωτας που τρέφει το γράψιμο ιδού ο Βύρων, ένας Διογένης της λιτότητας αλλά και ένας Αρίστιππος της κραιπάλης. Ελιές και κρασί αλλά και τρούφες με σαμπάνια, νεαροί έφηβοι αλλά και γέροι καλόγεροι, εγκαύματα στον ήλιο και δροσερά νερά ιδού πάλι, σε λίγες γραμμές, η διαιτητική τού ποιητή που θαύμαζε τον Επίκουρο, αλλά έχοντας ανατραφεί με τον καλβινισμό φοβόταν την κόλαση, αγαπούσε τους Τούρκους αλλά πέθανε για τους Έλληνες.

Ο Πωλ Γουέστ έχει την ίδια αντίληψη για τις αντιφάσεις του ρομαντικού ήρωα («ένα είναι βέβαιο, ο λόρδος Μπάιρον ήταν πολλοί άνθρωποι σε έναν») και για να τις αναδείξει ανασύρει έξυπνα από τη σκιά του ιστορικού περιθωρίου τη σκιά του Μπάιρον, τον γιατρό Πολιντόρι. Αν ο Μπάιρον είναι αυτός που, όπως ο ίδιος κομπάζει, «μπορώ να διασχίσω κολυμπώντας τη λίμνη (διέσχισε πράγματι τον Ελλήσποντο στα 1810), μπορώ να πετύχω εκείνη τη σημαδούρα με το πιστόλι από είκοσι βήματα και να γράψω ένα ποίημα που θα πουλήσει 14.000 αντίτυπα σε μία μέρα» (συνέβη επίσης με την πρώτη έκδοση του Τσάιλντ Χάρολντ)• είναι επίσης και μια άλλη, λιγότερο ηρωική, μορφή, αυτός που υποφέρει από αϋπνίες τα βράδια, από συχνούς πυρετούς, αλλά και από το χωλό του πόδι (σωματικά και ψυχικά) και ο οποίος εν τέλει επιβιώνει απομυζώντας τις ζωές των άλλων, κυρίως των γυναικών, περίπου σαν βρικόλακας. Ο Πωλ Γουέστ, βάζοντας πρωταγωνιστή της ιστορίας του τον Πολιντόρι, επιμένει σε αυτή τη δεύτερη πλευρά. Ο νεαρός γιατρός, που κατεβάζει ποσότητες λάβδανου και οπίου, που ηδονίζεται με τα σωθικά των ασθενών και των πτωμάτων, που κολλάει βλεννόρροια, που πηδάει ασυλλόγιστα από το μπαλκόνι (σπάζοντας το πόδι του) για τα μάτια μιας κυρίας, είναι ένα βυρωνικό alter ego σε αηδιαστικό βαθμό. Ο Μπάιρον όμως τον χρησιμοποιεί σαν τυχαία γυναικούλα• όπως κι εκείνες, ο Πολιντόρι ματαίως επιζητεί ένα νεύμα εύνοιας το οποίο δεν του δίνεται• ο βυρωνικός Θεός τον συρρικνώνει σε «Πόλι Ντόλι», ο Μπάιρον αποφεύγει επιμελώς να κοιταχτεί στον καθρέφτη που λέγεται Πολιντόρι. Ο Πωλ Γουέστ θα ακολουθήσει τα βήματα του γιατρού και μετά το καλοκαίρι εκείνο. Θα τον ταυτίσει σχεδόν με την Κλερ, εξίσου εγκαταλειμμένη όπως και αυτός από τον Μπάιρον. Υποσκάπτοντας την πηγή έμπνευσης του Βρικόλακα (ο Πολιντόρι δημιούργησε τον βαμπιρικό πρωταγωνιστή του κατ' ακριβή εικόνα και ομοίωση του Μπάιρον!), ανιχνεύοντας τις πηγές των βυρωνικών ποιημάτων που γράφτηκαν στη λίμνη Λεμάν και κυρίως την πηγή του πιο μαύρου ποιήματος που έχει ποτέ γραφτεί, της Σκοτεινιάς, ο Πωλ Γουέστ συνθέτει μια πυκνή εποποιία του βυρωνισμού με αυθεντικά ρομαντικά υλικά.

Διατρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα τη διαδρομή από τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου ως τον Απολεσθέντα Παράδεισο του Μίλτον, περνώντας από τη Βίβλο και σταθμεύοντας στη Νέα Ελοΐζ του Ρουσσώ αλλά και στις πρώιμες θεωρίες της εξέλιξης του Έρασμου Ντάρβιν• με φόντο το Μον Μπλαν, τις γοτθικές ιστορίες (το Κάστρο του Οτράντο του Οράτιου Γουόλπολ, 1764, η πιο γνωστή από αυτές) και τις μπαλάντες με βρικόλακες (η Ελεονόρα του Μπρύγκερ, 1774, η πιο διαδεδομένη), που ήταν τότε του συρμού και το θέμα τους ο Μπάιρον είχε ήδη χρησιμοποιήσει στο αφηγηματικό του ποίημα Γκιαούρ (στ. 747-786)• η ελευθέρια ερωτική συντροφιά των ποιητών και συνοδών τους έμοιαζε σε εκείνη τη μοναδική συγκυρία της λίμνης Λεμάν να επιζητεί να εκβιάσει το πεπρωμένο. Όλα τα δημιουργήματα της ρομαντικής ονειροφαντασίας εκείνο το καλοκαίρι, το ποίημα Μον Μπλαν του Σέλεϊ, ο Αιχμάλωτος του Σιγιόν, το τρίτο canto του Τσάιλντ Χάρολντ και η Σκοτεινιά του Μπάιρον, ο Φρανκενστάιν της Σέλεϊ, ο Βρικόλακας του Πολιντόρι, στην όποια μιλτόνεια, προμηθεϊκή ή και βαμπιρική εκδοχή τους, δεν είναι παρά αναπόφευκτες μεταπλάσεις του ταραχώδους βίου των δημιουργών τους βίου που σημαδεύει με τραγικό τρόπο η ανεκπλήρωτη επιστροφή στην πρωταρχική αθωότητα.

Εκείνο το καλοκαίρι του 1816 ο βυρωνικός ήρωας γεννοβολώντας παιδιά, ποιήματα και βαμπιρικά φαντάσματα άγγιξε επικίνδυνα τα όρια της Ζωής ως Ποιήματος. Το ίδιο φθινόπωρο η Φάνι Ιμλεϊ (η ετεροθαλής αδελφή της Μαίρης) αυτοκτονεί με λάβδανο και δύο μήνες αργότερα αυτοκτονεί και η Χάριετ (η πρώην σύζυγος του Σέλεϊ). Ο τελευταίος παντρεύεται τη Μαίρη και περιθάλπει την Κλερ αλλά και την κόρη της Αλέγκρα, καρπό του έρωτά της με τον Μπάιρον (1817). Ο Βρικόλακας του Πολιντόρι τυπώνεται εν αγνοία του στο Λονδίνο (1819) ως έργο του Μπάιρον παρ' όλο που ο ίδιος ο Μπάιρον με βδελυγμία αποποιείται την πατρότητά του και ο Πολιντόρι διεκδικεί (ματαίως) τη δική του. Το ημερολόγιό του δεν θα έχει καλύτερη τύχη• η αδελφή του το λογοκρίνει, αντιγράφοντάς το εν μέρει και εν τέλει το καταστρέφει. Λίγο καιρό μετά (1821) ο Πολιντόρι αυτοκτονεί παίρνοντας πρωσικό οξύ. Τον επόμενο Ιούλιο (1822) ο Σέλεϊ πνίγεται στην Ιταλία στον κόλπο της Σπέτσια. Δύο χρόνια μετά (1824) ο Μπάιρον πεθαίνει από ρευματικό πυρετό στο Μεσολόγγι, ενώ προηγουμένως είχε ανακηρυχτεί δημότης του Μεσολογγιού, που τόσο αγάπησε.


Πηγές: Αντρέ Μωρουά, Γιώργος Κακουλίδης, Άρης Μαραγκόπουλος, Πάνος Τριγάζης, είναι Γεν. Γραμματέας του Συνδέσμου «Μπάιρον» για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΝ, Κυριάκος Καζάζης, Νίκος Νικολάου - Αντώνης Αγγελής

Αγαπημένο μου Αϊβαλί

Με τον τίτλο αυτόν, «Αγαπημένο μου Αϊβαλί» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», το νέο βιβλίο του Ντίνου Κουμπάτη. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται σε μια οικογένεια του Αϊβαλιού, μια ελληνική οικογένεια που ζει ευτυχισμένα και επιτυχημένα στη μικρασιατική αυτή ελληνίδα γη. Έρχονται χρόνοι δύσκολοι, χρόνοι του ξεριζωμού, η προσφυγιά, ο β΄ παγκόσμιος πόλεμος με τα δεινά του και τα επακόλουθά του και ο αναγνώστης ακολουθεί αυτήν την περιπέτεια της οικογένειας μέσα από τη διήγηση του εγγονού, όπως την γνώρισε από τον παππού του.

Η αφήγηση γοργή, οι εικόνες εναγείς, ο λόγος λιτός και καίριος. Ο Ντίνος Κουμπάτης πετυχαίνει να ξεσηκώσει το συναίσθημα του αναγνώστη, χωρίς να χρησιμοποιεί επίθετα και γλωσσικές εκφράσεις που παρακινούν τη χαρά ή τη λύπη, τον οίκτο ή την υπερηφάνεια. Αυτά όλα βγαίνουν όλα μέσα από τις περιγραφές και τα λόγια των πρωταγωνιστών του μυθιστορήματος. Είναι ο συγγραφέας ένας δόκιμος λογοτέχνης, που μας δίνει τώρα άλλο ένα πετυχημένο βιβλίο που συναρπάζει τον διαβαστή του. Κι αυτή είναι μια ακόμη επιτυχία του Ντίνου Κουμπάτη.

10.4.06

Η κυρά του πάθους

Κυρά μου,

γιατί στέκεσαι ακίνητη;

Γιατί με ατενίζεις

με γαλήνια θαλπωρή,

ενώ η ψυχή μου ταράσσεται;

Κυρά μου,

μην είσαι τόσο νωχελική,

δεν αντέχω τη σιωπή σου,

τη γαλήνια στάση σου,

την ώρα που φλέγομαι

από το όραμά σου,

από την ομορφιά σου

κι από την ελπίδα ότι κάποτε κάποτε

φουρτουνιάζεις

και δίνεις περιεχόμενο

στην αέναη επικοινωνία μας,

που φέρνει πιο κοντά

εσένα και το πάθος μου,

την αγάπη μου,

τον έρωτά μου

κυρά μου,

μεσολογγίτισσα

λιμνοθάλασσά μου.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για το Ευαγγέλιο του Ιούδα ύστερα από την αποκωδικοποίηση πάπυρου που έχει βρεθεί στην έρημο της Αιγύπτου. Το πρωτότυπο Ευαγγέλιο γράφτηκε γύρω στο 150 μ.Χ., στην ελληνική γλώσσα, αλλά αυτό που βρέθηκε είναι αντίγραφο στην κοπτική που γράφτηκε εκατό χρόνια αργότερα, δηλαδή στο τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ. Το «ευαγγέλιο» αυτό κρίθηκε αιρετικό, γιατί προέρχεται από μία γνωστική αίρεση της εποχής. Η συζήτηση που γίνεται δίνει αφορμή στους δύσπιστους να επαναφέρουν στην επικαιρότητα το λόγο για τα λεγόμενα «απόκρυφα ευαγγέλια», τα οποία δεν αναγνωρίζει η Εκκλησία, που έχει αναγνωρίσει μόνο το τετραβάγγελο. Φυσικά πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι τα Ευαγγέλια που έχουν γραφτεί πολλά χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού δεν είναι αξιόπιστα, γιατί ο λόγος τους βασίζεται σε φήμες, σε διδασκαλίες από στόμα σε στόμα και διηγήσεις. Δεν μπορεί, λένε, εκατό ή διακόσια χρόνια μετά, ευαγγέλια που γράφτηκαν να έχουν αξιόπιστη τεκμηρίωση όταν μιλούν για την ζωή του Ιησού. Όποια κι αν είναι η θέση του καθενός παραθέτουμε στοιχεία από το Ευαγγέλιο του Ιούδα, όπως μας το δίνει ο V.M. Lakhsmi, για ενημέρωση και εξαγωγή προσωπικών συμπερασμάτων.

I

Είναι συγκεντρωμένοι ο Ιησούς μαζί με τους Μαθητές του, όταν ο Ιάκωβος τον ρώτησε: "Κύριε, τι μπορούμε να κάναμε για να καταλάβουμε καλύτερα το Μήνυμα σας;"

Ο Κύριος είπε: "Υπάρχουν πολλοί πλανήτες γύρω από τον Ήλιο και ο καθένας τους καταλαμβάνει τη θέση του και την απόσταση του μεταξύ των και του Ήλιου και μεταξύ των άλλων πλανητών και έτσι, πρέπει να τοποθετήσετε τη θέση σας και την απόστασή σας γύρω από τον Ήλιο, προσπαθώντας να μην είστε πάρα πολύ κοντά, ούτε πάρα πολύ μακριά. Και μεταξύ σας, Μαθητές Μου, αυτό πρέπει να είναι σε ισορροπία, με αυτόν τον τρόπο, επιτρέποντας, όπως οι πλανήτες, να λάβει ο καθένας μόνο το Φως που χρειάζεται για την επιβίωσή του· έχοντας αρμονία στο Φως που έρχεται από τον Ήλιο και το Φως που προέρχεται από Τον Πατέρα."

Εκείνη την στιγμή ο Ιούδας Τον διέκοψε και ρώτησε: "Κύριε, ξέρουμε ότι εσείς σταλθήκατε από τον Πατέρα, αλλά εμάς, ποιος μας έχει στείλει;"

Ο Κύριος απάντησε: "Ο Πατέρας μου με έχει στείλει για να σας διδάξει· ο Πατέρας μου σας έχει στείλει για να με ακούσετε."

"Η παραβολή, ποιος δίνει και ποιος λαμβάνει είναι παρόμοια με έναν σπόρο, ο οποίος πέφτει στη Γη, γεννιέται, μεγαλώνει, φέρνει καρπούς, και οι καρποί του δίνονται σε αυτόν που φύτεψε το σπόρο· έτσι, δεδομένου ότι εκτελώ τη Θέληση του Πατέρα μου, έτσι και εσείς πρέπει να εκτελέσετε τη Θέληση του Πατέρα μου, επειδή Εμείς είμαστε Ένα με σας."

Ο Ιούδας λέει, "κατάλαβα Κύριε, αλλά …. αν κάνω αυτό που με διδάσκεται,.. αυτό είναι όλο;"

Ο Κύριος αποκρίθηκε, "Αυτά που σας διδάσκω, είναι για σας για να ζήσετε, και έτσι μπορείτε να έρθετε όπως έχω έρθει να είμαι, για να κάνω τη Θέληση του Πατέρα μου."

Ο Ιούδας, δείχνοντας λίγη ανυπομονησία ρωτά πάλι, "κάνω αυτό που μου διδάσκετε. Αυτό δείχνει ότι είμαι Ένα με σας;"

Ο Κύριος απάντησε: "Είμαστε Ένα, όπως ο Πατέρας μου είναι Ένα με μένα, αλλά δεν μπορείτε ακόμα να κάνετε ότι εγώ κάνω… διότι ο Ήλιος δίνει Φως σε όλους τους πλανήτες του, αλλά οι πλανήτες, ακόμη και όλοι μαζί δεν θα μπορούσαν να δώσουν ακόμη και ένα δέκατο εκείνου του Φωτός στον ήλιο· αυτό είναι, γιατί απαραίτητο είναι για σας να μετατρέψετε τους εαυτού σας στον δικό σας Ήλιο, με το δικό σας Φως, και έτσι έχοντας Φως και δίνοντας Φως σε άλλους, θα ανταποκρινόμασταν με τα Έργα μας στον Πατέρα μου που με έχει στείλει."

"Επομένως, πρέπει να ξέρετε, ότι το Σκοτάδι δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά τμήματα που δεν είναι ενσωματωμένα με τη Θέληση ούτε με το Φως από Αυτόν που με έχει στείλει. Το Σκοτάδι είναι μέσα σε αυτόν που έχει ένα μερίδιο σε αυτό, από αυτό, κάποιο πρέπει να δώσει στη Γη, αυτό που είναι της Γης στα Ύδατα, αυτό που είναι από τα Ύδατα, στον Αέρα, αυτό που είναι του Αέρα στη Φωτιά, αυτό που είναι της Φωτιάς και στο Φως, αυτό που είναι του Φωτός."

Και έτσι, πρέπει να καταλάβετε ότι ακόμη και αυτή η σάρκα που έχουμε, αυτά τα κόκαλα που έχουμε, αυτό το αίμα που έχουμε, αυτό το μυαλό που έχουμε, δεν ανήκουν σε μας· το μόνο πράγμα που ανήκει σε μας από την κληρονομιά από του Πατέρα μου, είναι το Φως που σας δίνω με τον Λόγο μου. Αυτό είναι, γιατί σας έχω πει, ότι η Γη και οι Ουρανοί θα χαθούν αλλά ο Λόγος; μου δεν θα χαθεί.."

"Επειδή ο Λόγος που ο Πατέρας μου με έχει δώσει, είναι να ψαρέψω το Φως σε σας που το στερείστε και μπορεί να γίνει Ένα με μένα και εγώ θα είμαι Ένας με τον Πατέρα μου."

II

Συνεχίζοντας, ο Κύριος ρώτησε τους Μαθητές του, "τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνουμε, έτσι ώστε ο κόσμος να μας καταλάβει;"

Καθένας έδωσε τα κριτήριά του.

Ο Ιούδας απάντησε, "νομίζω ότι ο κόσμος, σιγά-σιγά, καταλαβαίνει ποιος είναι ο σκοπός μας."

Ο Κύριος του απάντησε, "Ιούδα, το έχεις πει, αλλά πες μου, ποιος είναι ο σκοπός μας;"

Ο Ιούδας παρέμεινε σιωπηλός.

Ο Κύριος τον ρώτησε πάλι, "Ιούδα Ισκαριώτη, " Ποιος είναι ο σκοπός μας;"

Ο Ιούδας, σήκωσε τα μάτια του, λέγοντας του, "Κύριε. . Νομίζω ότι ο σκοπός μας είναι να κάνουν τη Θέληση Αυτού που σας έστειλε."

Ο Κύριος, κοιτάζοντας τα αγροκτήματα που ήταν γύρω και περί Αυτού είπε: "Ένα κοπάδι από Πρόβατα δεν υπακούει στον ιδιοκτήτη του επειδή ανήκουν σε αυτόν, επειδή έχει πληρώσει για αυτά με τα χρήματά του· υπακούνε τον ποιμένα τους επειδή έχει γίνει φίλος τους, τους, φροντίζει, τους δίνει τροφή και τους υπερασπίζεται από το λύκο."

"Και έτσι πρέπει να έχετε το κοπάδι σας, φροντίζοντας το, υπερασπίζοντας το από το λύκο, αλλά με καταλαβαίνετε, Ιούδα, ότι το κοπάδι δεν ανήκει σε σας, δεν το έχετε αγοράσει, επειδή ανήκουν σε Αυτόν που με έστειλε."

"Πρέπει να ταΐσετε το κοπάδι σας. Η ημέρα που σχεδιάζετε να τους θρέψετε, δεν φέρνει στο χέρι σας τα τρόφιμα, και έτσι το κοπάδι θα καταλάβει ότι ανησυχείτε για την τροφοδότησή του· αλλά όταν ξέρετε ότι ο λύκος είναι κοντά στο κοπάδι σας, βγείτε και πάρετε το μαστίγιο στο χέρι σας για να τον διώξετε μακριά από τα πρόβατά σας· και πάρετε το ξίφος σας για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας εάν επρόκειτο να (δεχθείτε επίθεση) προσβληθείτε."

Ο Ιούδας απαντά και λέει: "Έχω καταλάβει…… αλλά ολόκληρος ο κόσμος δεν είναι σε αυτό το κοπάδι."

Ο Κύριος απαντά και λέει: "Πολλά από τα ίδια δέντρα μεγαλώνουν σε ένα δάσος, μερικά μεγαλώνουν πάρα πολύ και ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων άλλοι, γεννιούνται μόλις και μετά βίας, αλλά μεταξύ όλων αυτών , αποτελούν ένα δάσος."

"Και έτσι πρέπει να καταλάβετε ότι κάποιος μπορεί να αυξηθεί περισσότερο από άλλους στο Πνεύμα χωρίς χωριστεί από τους υπόλοιπους που έχουν λίγο αυξηθεί, εκτελεί μόνο τη Θέληση του Πατέρα μου και δεν εκπέμπει σκιά στους υπόλοιπους."

Ο Ιούδας λέει: "Κατανοητό, αλλά, πώς ξέρω εάν έχω αυξηθεί αρκετά προκειμένου να κάνω τη Θέληση του Πατέρα μου;"

Ο Κύριος απάντησε: "Το Φως προσδιορίζεται επειδή αφαιρεί τις σκιές. Οι σκιές προσδιορίζονται επειδή αποκλείουν το Φως."

"Και έτσι θα καταλάβετε ότι η Αλήθεια είναι ο Πατέρας μου. Όταν το βρείτε, δεν θα αφήσει οποιαδήποτε σκιά στα μυαλά σας, ούτε στις καρδιές σας, και έτσι θα καταλάβετε ότι ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ."

"Αυτός που είναι με μένα και όποιος με Έχει, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι και έτσι θα καταλάβει ότι στο δάσος, είναι το δέντρο που δεν δέχεται σκιά από τα υπόλοιπα."

"Θυμηθείτε ότι ο αέρας που φυσά και κινεί τα κλαδιά και τα φύλλα του δέντρου και μόνο εκείνα τα οποία πλήρως μεγάλωσαν και ξεράθηκαν, παρασύρονται και έτσι ώστε εκείνο το δέντρο παραμένει ανεμπόδιστο."

"Έτσι θα καταλάβετε ότι ο αέρας πρέπει να πάρει μακριά από σας όλα αυτά που είναι άχρηστα, εκείνο που δεν έχει καμία χρησιμότητα (λειτουργία), έτσι ώστε θα καθαριστείτε όλης της βρωμιάς που έχετε πάρει από τον κόσμο."

III

Στεκόμενος μπροστά από τη λίμνη NAGAFEC, ο Κύριος είπε στους μαθητές του: "Τα ψάρια κολυμπούν με την απώτατη τελειότητα, αλλά δεν μπορούν να πετάξουν, ούτε μπορούν να περπατήσουν."

Ο Ιούδας πλησίασε προς Αυτόν και λέει: "Τι εννοείται μ’ αυτό;"

Ο Κύριος απαντήσεις: "Παιδιά μου, ο Άνθρωπος, είναι ο βασιλιάς έτσι λόγω αυτού, πρέπει να μάθει να περπατά."

Ο Ιούδας του λέει , "αλλά ξέρουμε πώς να περπατήσουμε. "

Ο Κύριος απαντήσεις: "Περπατάτε επειδή σας έχω διδάξει πώς, επειδή ΕΙΜΑΙ Η ΑΤΡΑΠΟΣ. κανείς δεν φτάνει στον πατέρα, εκτός μέσα από Μένα."

"Επίσης, πρέπει να μάθετε να κολυμπάτε όπως τα ψάρια."

Ο Ιούδας λέει, "αυτό είναι πολύ δύσκολος να γίνει."

Ο Κύριος γυρίζει γύρω και παρατηρεί τη λίμνη και λέει: "Η λίμνη είναι ήρεμη, μόνο όταν ο αέρας φυσά την κινεί· η ζωή είναι μια λίμνη που πρέπει να παραμείνει ήρεμη· εάν ο αέρας φυσά, είναι επικίνδυνο για τον κολυμβητή. Γιατί βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολο να κολυμπήσει όπως τα ψάρια· ακόμα κι αν ο αέρας κάνει την λίμνη να παφλάζει, τα ψάρια μέσα της , είναι ήρεμα."

Σε εκείνη την στιγμή ο Κύριος κοιτάζοντας ψηλά στον αέρα και βλέποντας τα πουλιά που πετούσαν και λέει: "Με τι μεγάλη τελειότητα τα πουλιά πετούνε! Πρέπει επίσης και εσείς να μάθετε να πετάτε όπως αυτά."

Ο Ιούδας τον διακόπτει και λέει: "Μας λέτε πράγματα που για μας είναι πάρα πολύ δύσκολα."

Ο Κύριος λέει σ’ αυτόν: "Ιούδα, εσείς θα πρέπει να μάθετε αυτά τα πράγματα έτσι ώστε όταν θα πάω στον Πατέρα μου, πρέπει να τα έχετε κάνει και να διδάξετε αυτά σ’ αυτούς που πιστεύουν σε Με."

"Σας λέω ότι ο Άνθρωπος πρέπει να πετάξει όπως τα πουλιά, επειδή ο άνθρωπος είναι το Πνεύμα και το Βασίλειο του Πνεύματος δεν είναι αυτής της γης."

"Όλα αυτά που σας έχω πει σήμερα, εσείς δεν τα καταλάβατε, αλλά έχετε πιστέψει σε Μένα, και αυτά τα πράγματα που κάνω για σας, αλλά όταν θα έχω πάει στον Πατέρα μου, ο Πατέρας μου θα φωτίσει την κατανόησή σας και θα κάνετε για την Ανθρωπότητα ότι έχω κάνει για σας, και έτσι θα εκπληρώσετε την Αγία Γραφή και το Λόγο," ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΜΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΚΟΎΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΜΟΥ, ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΕΠΊΣΗΣ ΜΕ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΈΣΤΕΙΛΕ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ."

"Γιατί, αυτά που λέω σε σας, είναι ότι όποιοι έχουν πιστέψει σε Μένα και έχουν ακούσει το Λόγο μου, πρέπει να αποσυνδεθούν από αυτό που δεν αντιστοιχεί σε σας, έτσι ώστε στο Πνεύμα ανυψώνετε τους εαυτού σας στο στήθος του Πατέρα μου."

Ο Ιούδας απαντά, "Έξω από αυτό που έχουμε εδώ, τι δεν αντιστοιχεί σε μας;"

Ο Κύριος απάντησε: "Έχω πει ήδη σε σας ότι όχι ακόμη τα κόκαλα σας ούτε τη σάρκα σας ούτε τους γονείς σας ούτε τα παιδιά σας ούτε τι έχετε μάθει από τους προγόνους σας, σας βοηθά,, ούτε αντιστοιχεί σε σας."

"Μόνο ο Λόγος ο οποίος έχει ανοίξει τις πόρτες του πνεύματός σας και σας έχει πάρει να πιείτε από την πηγή της Σοφίας, αυτή που σας οδηγεί στον άγνωστο, εκείνο που το μυαλό σας δεν ξέρει, ούτε το Εγώ σας, επειδή δεν μπορούν να φτάσουν εκεί όπου, εσείς ως Πνεύμα, πρέπει να φθάσετε."

IV

Όντας με τους μαθητές του στο σπίτι της Μάρθας, ο Κύριος λέει σ’ αυτούς: "Πρόκειται να σας διδάξω πώς να ζείτε όπως ο αέρας, όπως η Γη, όπως τα ύδατα και όπως η φωτιά."

Ο Ιούδας πλησιάζει προς Αυτόν και λέει: Κύριε, αυτό δεν θα ήταν καταλληλότερο αν αυτά τα πράγματα γίνονται κάπου αλλού;"

Ο Κύριος λέει σ’ αυτόν "Ιούδα, είμαστε ΟΛΟΙ ΕΝΑ, σήμερα κάνουμε αυτά τα πράγματα εδώ, εσείς αργότερα θα κάνετε αυτά σ’ ένα μυστικό τόπο, έτσι ώστε δεν θα βεβηλώνονταν επειδή τι θα βγάζαμε δίνοντας σ’ ένα χοίρο να φάει σε νέο πιάτο; Θα βρώμιζε το φαγητό και θα βρώμιζε και το νέο πιάτο."

"Για σας ο Λόγος είναι τροφή, γιατί όπως σας λέγω: "Μάθετε από Μένα προκειμένου να διδάξετε αυτούσια ότι σας έχω διδάξει."

Μίλησε στον καθένα και είπε, "βλέπετε τη Γη ως ακίνητη, αλλά κινείται γύρω στη Ζωή, η οποία είναι ο Ήλιος."

"Βλέπουμε τους εαυτούς μας εδώ ακίνητους όπως τη Γη, αλλά πνευματικά, δεν είμαστε ακόμα ακίνητοι· κινούμαστε γύρω στη Ζωή, επομένως, σε αυτές τις ίδιες τις στιγμές που είμαστε η γη που δίνει την τροφοδότηση στη ζωή που είναι το πνεύμα."

Σταμάτησε μια στιγμή και είπε: "Όλοι μας αυτή τη στιγμή είμαστε Αέρας, επειδή στερούμαστε της σάρκας που είναι η Γη και πετάμε μέσω του αέρα με την ελευθερία του Πνεύματος. "

Παρέμεινε σιωπηλός μια στιγμή και μετά μίλησε, "όλοι μας αυτήν τη στιγμή είμαστε καιόμενη Φωτιά, επειδή έχουμε μετατρέψει τους εαυτού μας μέσα στην Φωτιά του Πνεύματος, το οποίο μας καταβροχθίζει όλους, μας καθαρίζει και μας εξαγνίζει."

"Και έτσι, οι αγαπητοί Αδελφοί, τα σώματα μας και το Πνεύμα μας είναι ολοκληρωμένα για να μας προετοιμάσουν για την Ανάσταση."

Ο Ιούδας του λέει , "Κύριε, ξέρουμε ότι όλα αυτά που κάνετε για μας είναι έτσι ώστε θα το κάνουμε και εμείς επίσης, μόνο. .. πότε θα μπορέσουμε να το κάνουμε;"

Ο Κύριος του λέει: "Όλοι σας είστε ΕΝΑΣ με μένα, και αυτά τα πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε, αλλά σήμερα δεν μπορείτε να τα κάνετε επειδή είμαι μαζί σας."

"Όταν πάω στον Πατέρα μου, ο Πατέρας σας θα έρθει σε σας και θα είστε όπως εγώ, και θα κάνετε όλα αυτά τα πράγματα και πολύ περισσότερα."

Ο Πέτρος απαντά και του λέει: "Κύριε, εσείς φέρνετε τους νεκρούς πίσω στη ζωή, θεραπεύετε τους λεπρούς, εκδιώκετε τους δαίμονες από τους δαιμονισμένους γιατί δεν μας διδάσκετε για να το κάνουμε αυτό;"

Ο Κύριος απάντησε: "Ο μαθητής δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον Κύριο του, αλλά είναι ακριβώς ότι μαθαίνει από αυτό που του διδάσκεται."

"Ένα γιατρικό δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ασθένεια, αλλά, για την Χάρη του Θεού, αυτό θεραπεύει."

"Ήσασταν νεκροί, και σας επανέφερα στη ζωή· ήσασταν λεπροί και σας θεράπευσα· κατεχόσασταν από δαιμόνια, και τα εκδίωξα από σας· ήσασταν τυφλοί και σας έδωσα τη όραση· ήσασταν κωφοί και σας έδωσα αυτιά για να ακούτε· περπατούσατε στο σκοτάδι και σας έδωσα το Φως."

Ο Ιούδας λέει, "Κύριε, τι μπορούμε να κάνουμε ώστε ο Κόσμος να πιστέψει τι έχουμε ζήσει, τι έχουμε δει ως μαρτυρία (απόδειξη);"

Ο Κύριος λέει: "Δύο δέντρα σύκων γεννιούνται στον κήπο· ένα από τα δύο δεν δίνει φρούτα· το άλλο δίνει την αφθονία φρούτων. Σε ποιο από τα δύο πηγαίνετε όταν είστε πεινασμένοι;"

"Έτσι πρέπει να κάνετε. Δώστε τα καλά φρούτα έτσι ώστε αυτός που έρχεται πεινασμένος σε σας να ταϊστεί από τα φρούτα σας."

Ο Ιούδας λέει, "Κύριε, καταλαβαίνω αλλά έχω τις αμφιβολίες για τον εαυτό μου. Σκέφτομαι ότι την ημέρα που είμαι μόνος, μακριά από την παρουσία σας, δεν θα είμαι σε θέση να το κάνω."

Ο Κύριος απάντησε: "Προτού να αποσυρθώ, πρέπει να έχετε πεθάνει."

Ο Ιούδας απαντά λέγοντας, "αλλά για την Χάρη σας έχω επαναφέρει στη ζωή από το θάνατο."

Και ο Κύριος λέει: "Ναι, αυτό είναι έτσι, αλλά πρέπει να πεθάνετε ξανά, και έτσι είναι απαραίτητο για σας να αφιερωθείτε στην εξάλειψη των σκιών σας· για να εξαλειφθεί αυτό που ήταν, και για να εξαλειφθεί τι έχουν σκεφτεί οι άλλοι για σας και έχετε πιστέψει· για να εξαλείψετε τις σκέψεις σας που ήταν πέρα από την δική σας ικανότητα, την οποία έχετε τώρα μέσω της Χάρης μου."

V

Όντας με τους μαθητές του, ο Κύριος λέει: "ποιος σας θα μου πει τι πρέπει να κάνουμε αύριο το πρωί;"

Μερικοί από αυτούς εξέφρασαν την άποψή τους: "Αύριο το πρωί θα είμαστε στο ναό", άλλοι: "Αύριο θα νηστεύουμε."

Ο Κύριος είπε: Ο Γιος του Ανθρώπου είναι όπως ο Ήλιος. Όποιος είναι παγωμένος, Αυτός του δίνει ζεστασιά. Είναι όπως τα σύννεφα, όπου η βροχή χρειάζεται, Αυτός φέρνει το ύδωρ. Είναι όπως η στοργική Μητέρα, όταν ο γιος της είναι πεινασμένος, αυτή τον ταΐζει."

"Και έτσι, αύριο, θα δίνουμε στον πεινασμένο να φάει, δίνοντας στο διψασμένο κάτι να πιει, δίνοντας τη ζεστασιά σε αυτόν που είναι κρύος, έτσι ώστε το Λόγος να εκπληρωθεί: "Όλα κάτω από τον ήλιο έχουν δημιουργηθεί από τον Κύριο και μόνο Αυτός φροντίζει επαγρυπνώντας πάνω από τη Δημιουργία και τα παιδιά Του."

"Δηλαδή λέω σε σας, ότι αν δεν έχετε καμία προσφορά για το Θεό, να είστε άγρυπνοι πρώτα και να βλέπετε, αν κάποιος είναι πεινασμένος και εσείς δεν του έδωσε τίποτα να φάει· αν κάποιος είναι διψασμένος και δεν του δώσατε νερό ή αν κάποιος κρύωνε κα δεν του δώσατε ένα πανωφόρι ."

"Θυσιάζοντας αυτό που κρατάτε, μην το παρουσιάζετε ακόμα, επειδή θα ήταν άχρηστο να δοθεί στο Θεό μια προσφορά που έχουμε αρνηθεί στο συνάνθρωπό μας."

Ο Ιούδας απαντά και λέει σ’ Αυτόν: "Κύριε, αλλά ο νόμος του Μωυσή μας έχει διδάξει να αγαπάμε τον Θεό πάνω από όλα τα πράγματα και μας στέλνετε τώρα να εξυπηρετήσουμε τον άνθρωπο πρώτα."

Και ο Κύριος απάντησε: "Ποιος και ευαίσθητος Πατέρας θα καθόταν στο τραπέζι για να τρώει αν τα παιδιά του ήταν πεινασμένα;"

"Και έτσι είναι με Τον Πατέρα: Αυτό είναι για να μας επιτρέψει να καταλάβουμε πως έχει η υπερβατική Ζωή για μας καθώς οδηγούμε, καθώς ζούμε αυτό, καθώς εμείς οι ίδιοι συμπεριφερόμαστε ."…

VI

Ο Κύριος βγήκε στην ύπαιθρο με τους Αποστόλους του και στο δρόμο συνάντησαν πολλούς ανθρώπους που επιθύμησαν να υποβάλουν ερωτήσεις και άλλων που Τον ακολούθησαν.

Όταν έφθασαν στην κορυφή του βουνού EHOS, ο Κύριος σταμάτησε και κοιτάζοντας το πλήθος είπε στους Αποστόλους του: "Αυτοί οι άνθρωποι ελπίζουν να θεραπεύσουν τις ασθένειές τους." Ζητώντας να καθίσουν όλοι άρχισε να τους μιλά .. . "

Πέρασαν μερικές ώρες και Πέτρος ήρθε κοντά του και είπε: "Κύριε, αυτοί οι άνθρωποι ελπίζουν να θεραπευτούν και είναι ήδη αργά, και υπάρχουν πολλοί από αυτούς."

Ο Κύριος δεν απάντησε και συνέχισε να μιλά σ’ αυτούς . ..

Ο Πέτρος πήγε σε Ιούδα και του είπε: "Ο Κύριος είπε ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να θεραπευτούν είναι αργά και υπάρχουν πολλοί."

Το Ιούδας πήγε έπειτα στον κύριο και Του είπε: "Κύριε, είναι αργά και οι άρρωστοι είναι πολλοί."

Ο Κύριος κοίταξε προς αυτό του είπε: "Ιούδα, όταν είστε πεινασμένοι, ψάχνετε για το ψωμί για να τρέψετε τους εαυτού σας, όταν είστε διψασμένοι, ψάχνετε το ύδωρ προκειμένου να ηρεμήσει η δίψα σας."

"Και έτσι ο Λόγος του Γιου του Ανθρώπου, είναι το ψωμί που ηρεμεί την πείνα είναι η πηγή για να ηρεμήσει τη δίψα."

Ο Ιούδας απαντά και λέει: "Το καταλαβαίνω αυτό, αλλά είναι άρρωστοι και πολλοί αυτούς είναι ακάθαρτοι."

Ο κύριος απάντησε: "Αυτό που τρώει το Ψωμί και πίνει το Ύδωρ της Αιώνιας Ζωής, δεν θα αισθανθεί ποτέ πάλι την πείνα ούτε τη δίψα και τα δεινά του θα εξαφανιστούν, επειδή έχει μέσα του την Χάρη που ο Λόγος του έχει δώσει."

"Αυτός που καλλιεργεί σίτο, πρέπει πρώτα να αφαιρέσει τα ζιζάνια, κατόπιν, το ποτίζει, έτσι ώστε το νερό δεν θα ταΐσει τα ζιζάνια επίσης."

"Και έτσι ο Γιος του Ανθρώπου πρώτα αφαιρεί τις αρρώστιες από τους ανθρώπους, και έπειτα, τους δίνει να πιουν από την Πηγή της Ζωής, η οποία θεραπεύει όλες τις ασθένειές τους."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, καταλαβαίνω, αλλά είναι αργά, και είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε επειδή η νύχτα θα κάνει δύσκολο το δρόμο."

Ο Κύριος απάντησε: "Η νύχτα έγινε για ξεκούραση, αλλά ο Γιος του Ανθρώπου, τη νύχτα, επαγρυπνά για τους Ανθρώπους του."

"Και έτσι, Απόστολοί μου, θα μείνετε με μένα για να προσέξετε εκείνα τα παιδιά, έτσι ώστε μπορούν να αναπαυθούν με ειρήνη."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, είμαστε όλοι μακριά από τους χώρους ανάπαυσης· είμαστε στην εξοχή."

Ο Κύριος απάντησε: "Γιε μου, το μόνο πράγμα που χρειάζεσαι για να αναπαυθείς καλά είναι να είσαι σε Ειρήνη."

"Διότι γιατί τι θα παίρνατε από το χώρο της ανάπαυσης σας αν δεν έχετε Ειρήνη; Εδώ, είμαστε με ειρήνη, έτσι ώστε το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αναπαυθούμε."

Ο Ιούδας πήγε στους άλλους Αποστόλους και τους είπε. "Ο Κύριος έδωσε οδηγίες ότι απόψε θα αναπαυθούμε εδώ και δεν θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας."

Οι Απόστολοι σκέφτηκαν ότι ήταν απαραίτητο να μιλήσουν στον Κύριο και να επιστρέψουν στον τόπο όπου έμεναν.

Πήγαν ξανά στον Κύριο και είπαν: "Κύριε, είμαστε στην εξοχή, είναι κρύο και είμαστε πολλοί άνθρωποι."

Ο Κύριος είπε σ’ εαυτούς: "Γιοι μου, αν είστε μαζί μου, εσείς πρέπει να είστε με τους Αδελφούς μου (δείχνοντας προς το πλήθος)".

"Για σας είναι εύκολο να επιστρέψει στους χώρους ανάπαυσης σας· όλοι ξέρετε το Δρόμο και σας έχω δείξει πως πώς να βαδίζετε στο σκοτάδι, αλλά αυτούς τους μικρούς όχι...."

"Το κρύο που μας άγγιξε εδώ έγινε αισθητό μόνο από το δέρμα· η πείνα που αισθάνεστε εδώ, είναι μόνο μια αίσθηση αναγκαιότητας, αλλά ο Λόγος μας ενώνει με τον Πατέρα."

"Και έτσι ο Λόγος θα εκπληρωθεί που λέει," Αυτός που έχει το Λόγο δεν στερείται τίποτα, τίποτα δεν λείπει επειδή μέσα σ’ ΑΥΤΟ η τροφοδότηση και η ιατρική περιλαμβάνονται."

"Γιοι μου, όταν το σώμα αναπαύεται με ειρήνη, η Ψυχή συμπαραστέκεται και εκείνη την στιγμή, η Ψυχή μου είναι η Ψυχή σας."

VII

Ο Ιησούς, που βαδίζει μαζί με τους Αποστόλους του προς Καπερναούμ, τους λέει: "Γιοι μου, αυτός ο δρόμος θα μας πάρει σένα πολύ μακρινό τόπο από εδώ."

Ο Πέτρος πλησίασε προς Αυτόν και είπε: "Ποια είναι η έννοια αυτού του ταξιδιού;"

Ο Κύριος του απάντησε "Πέτρο, πρόκειται να βεβαιώσουμε το Λόγο στους αδελφούς μας που όπως και εσείς, επιθυμούν να με γνωρίσουν και να γνωρίσουν ποιος με έστειλε."

Ο Πέτρος του λέει: "Κύριε, αυτός ο Ένας ο οποίος έστειλε εσάς είναι στην Καπερναούμ;"

Ο Κύριος απαντά και λέει: "Αυτός που με έστειλε είναι εδώ με σας ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Λέω σε σας, αδελφοί, ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ και ο ΛΟΓΟΣ είναι το ίδιο πράγμα, αλλά είναι ευκολότερο Ο ΛΟΓΟΣ παρά να γνωρίσετε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Το ΛΟΓΟ εσείς τον ακούτε και μερικοί καταλαβαίνουν, αλλά ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ που δεν μπορείτε να ακούσετε, ούτε μπορεί κανένας να τη δει, επειδή είναι το ΦΩΣ που φωτίζει το Πνεύμα μας· μέσα σε αυτό, βρίσκεται η ΑΛΗΘΕΙΑ. Σας έχω διδάξει το ΛΟΓΟ, αλλά ο Πατέρας μου θα σας διδάξει για να γνωρίσετε το ΦΩΣ, επειδή ΑΥΤΗ είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, όλοι μας σας συνοδεύουμε όπου πηγαίνετε να βεβαιώσετε και μαθαίνουμε τις διδασκαλίες σας από σας, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα αν οι άνθρωποι έρχονταν σε μας αντί εμείς να πηγαίνουμε σ’ αυτούς;"

Ο Ιησούς απάντησε: "Τα πουλιά του θηράματος και ο ύπνος των αλεπούδων στις σπηλιές τους και στις φωλιές τους, τις αφήνουν μόνο όταν είναι πεινασμένα και βγαίνουν και ψάχνουν κάτι για να φάνε. Έτσι είναι και με τον άνθρωπο. Βγαίνει στην εξοχή και στις πόλεις για να ψάξει το ψωμί για να χορτάσει την πείνα του, επειδή το σώμα του το χρειάζεται, αλλά δεν ψάχνει το Γιο του Ανθρώπου, ο οποίος θα του έδινε να φάει το Ψωμί της Σοφίας."

"Οι άνθρωποι είναι πεινασμένοι γι΄ αυτό και ο κόσμος τους προσφέρει, αλλά και εσείς είστε πεινασμένοι γι΄ αυτό ο Πατέρας μου σας δίνει: Σοφία και Αγάπη γι’ αυτό πρέπει να πάμε γιατί να τους δώσουμε την τροφή μας, έτσι ώστε, κατ΄ επέκταση, θα έρθουν και θα ψάξουν την τροφή που ο Πατέρας μου σας δίνει."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, υπάρχουν πόλεις πιο κοντά όπου θα μπορούσαμε να πάμε για να βεβαιώσουμε το Λόγο."

Ο Κύριος του απαντά : "Ιούδα, ο γιος μου, με ένα δηνάριο θα μπορούσε να αγοράσει 100 φρατζόλες ψωμιού· μια φρατζόλα θα ήταν αρκετή για σας, μια εκατό θα ήταν αρκετές για εκατό από σας. Και αυτό γιατί πρέπει να ψάξουμε πού μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις περισσότερες ψυχές που χρειάζονται το Λόγο μου επειδή, καθεμία τους θα βάλει ένα δηνάριο, και μια εκατοντάδα θα είναι 100 δηνάρια για να θρέψουν την ανάγκη μιας εκατοντάδας περισσότερο, και έτσι ο Λόγος μου θα ακουστεί από μια εκατοντάδα που με ακούνε και μια εκατοντάδα που δεν με άκουσε· εκπληρώνοντας έτσι τη Βίβλο (ιερά γραπτά) που λέει: "Δύο γυναίκες θα αλέθουν στο μύλο· η μια θα ληφθεί και η άλλη θα αφεθεί."

Ο Ιούδας λέει σε αυτόν: "Κύριε, όλοι που ακούνε σας, θα λυτρωθούν;"

Ο Κύριος απαντά: "Ο Λόγος μου είναι Ζωή. Αυτός που τον ακούει και κάνει τι λέει, θα είναι ΕΝΑΣ με μένα· αυτός που τον ακούει και δεν κάνει ότι λέει, θα είναι όπως αυτός που περνά ο δρόμος του μέσα από την έρημο και τη στιγμή που φεύγει, δεν είναι διψασμένος, και έτσι δεν παίρνει νερό για να πιει στο δρόμο· -όταν θα διψάσει, θα αισθανθεί σαν να πρόκειται να πεθάνει, και δεν θα έχει ακόμη και αρκετή δύναμη για να επιστρέψει στο σημείο αναχώρησής του· γι’ αυτό σας λέω, γιοι μου, ότι πρέπει να πίνετε κάθε ημέρα από την πηγή της Νεότητας και της Σοφίας έτσι ώστε εσείς ποτέ, ακόμα κι αν είστε στην έρημο, δεν θα αισθανθείτε ξανά τη δίψα." ότι ο γιος του ατόμου ήταν παρόμοιος με τον αέρα που σταμάτησε μόνο τη ζωή σε ένα πρόσωπο όταν έπαψαν οι ζωτικής σημασίας λειτουργίες του σε εκείνο τον οργανισμό, και αυτή ήταν επίσης η αποστολή του.

VIII

Ο Ιησούς βρισκόταν με τους Αποστόλους του και το πλήθος, και προφητεύοντας στο μήνυμά του είπε ότι ο Γιος του Ανθρώπου μοιάζει με τον αέρα που σταμάτησε μόνο την δραστηριότητα ζωής σε ένα πρόσωπο, όταν οι ζωτικής σημασίας λειτουργίες του διακόπηκαν σε εκείνο τον οργανισμό, και αυτή ήταν η Αποστολή του επίσης.

Ο Ιούδας ήρθε προς αυτόν και είπε: «Κύριε, ξέρουμε ότι πολλοί από αυτούς επιτίθενται εδώ σε μας και επιτίθενται σε σας, μας απορρίπτουν και απορρίπτουν τη δοξασία σας.»

Ο Κύριος είπε: "Ιούδα, κατάλαβε ότι αυτό έτσι είναι, αλλά το Βασίλειό μου δεν είναι από εδώ· αφ' ετέρου, αυτοί οι άνθρωποι είναι από εδώ."

"Ο Λόγος μου ακούγεται για μια στιγμή και μετά εξαφανίζεται· έπειτα όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να ερμηνεύσουν, ο Λόγος δεν είναι σε αυτούς αλλά μόνο μια ανάμνηση αυτού που έχουν ακούσει."

"Αυτό που λέω σε σας, γιοι μου, είναι ότι πρέπει να είστε άγρυπνοι, με ένα ανοικτό μάτι, έτσι ώστε όταν ακούτε το Λόγο που προέρχεται από Μένα, έχετε τις πόρτες της κατανόησης ανοικτές και δεν με απορρίπτουν, όπως οι άλλοι κάνουν· μην επιτρέπετε να είναι έτσι όταν θέλετε να ακούσετε το Λόγο, έχω πάει ήδη στον Πατέρα μου, και έπειτα, εσείς, όπως εκείνοι, θα έχετε μόνο μια ενθύμηση αυτού που έχετε ακούσει εντούτοις, ο Λόγος μου θα συνεχίσει να υπάρχει όπως η πηγή των κρυστάλλινων υδάτων στα οποία "αυτός που πίνει από αυτήν, θα ηρεμήσει τη δίψα του."

Ο Κύριος είναι σιωπηλός.

Ο Ιούδας αρχίζει να μιλά και λέει, "Κύριε, αν είναι έτσι, όταν θα φύγετε, ποιος θα έχει το Λόγο ο οποίος προέρχεται από τον Πατέρα σας;"

Ο Κύριος απάντησε, "ΕΙΜΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ. Αυτό που ενσωματώνει το Λόγο, επίσης με Έχει · αλλά μην ξεχνάς, Ιούδα Ισκαριώτη, ότι πολλοί θα έρθουν στο όνομά μου λέγοντας ότι έχουν το Λόγο. Αυτοί θα είναι αγύρτες, επειδή ο Λόγος που προέρχεται από τον Πατέρα μου, μόνο Εγώ μπορώ να το δώσω· έτσι, όλοι που λένε ότι έχουν το Λόγο και δεν με Έχουν, είναι σαν έναν που έχει κάνει μπάνιο σε νερό όπου πολλοί άλλοι έχουν κάνει· το νερό δεν είναι καθαρό, είναι γεμάτο από ακαθαρσίες και για αυτό δεν καθαρίζει· ίσως, αυτό να βρωμίζει ακόμη και περισσότεροι."

"Έτσι, οι αδελφοί μου, εσείς πρέπει να φροντίσετε το Λόγο, όπως φροντίζετε εμένα, επειδή σε Μένα, όπως και στον Λόγο, υπάρχει Σοφία που προέρχεται από τον Πατέρα μου."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, ο Νόμος του Μωυσή λέει – ΜΗΝ ΟΡΚΙΖΕΣΤΕ ΜΑΤΑΙΑ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΜΗΤΕ της ΓΗΣ, ΜΗΤΕ των ΟΥΡΑΝΩΝ κάνοντας αυτό εννοεί ότι αυτός που κάνει αυτό, έχει ενωθεί ήδη σε Σας;"

Ο Κύριος απάντησε: "Γιοι μου, αλυσίδες τίθενται στα πόδια ενός φυλακισμένου έτσι ώστε δεν μπορεί να έχει ελεύθερη δράση, ούτε βάδισμα· αυτό συμβαίνει επίσης σε όλους που έχουν το Διάβολο μέσα σε τους. Δεν μπορούν να κάνουν τη Θέληση του Πατέρα μου, επειδή την εμποδίζει."

"Αν δεν μπορέσετε να κάνετε τη Θέληση Αυτού που με έστειλε, δεν μπορέσετε κάποτε να έχετε την Αλήθεια ποιος ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ και αυτό το πρόσωπο θα μιλήσει μόνο για αυτού που έχει στην καρδιά του."

Ο Ιούδας λέει, "καταλαβαίνω Κύριε, αν αυτό είναι έτσι, καταλαβαίνουμε και θα κάνουμε όπως λέτε, αλλά αυτό το πλήθος δεν καταλαβαίνει ούτε είναι πρόθυμο να το κάνει – έπειτα, γιατί είμαστε εμείς εδώ ;"

Ο Κύριος λέει: "Ο Θεός έκανε τους ουρανούς και τη γη. Αυτός με έχει στείλει. Έκανε τα ύδατα να ηρεμούν δίψα Έκανε τη γη να δίνει φρούτα και να μας τρέφει. Έκανε τον αέρα για να αναπνέουμε και να ζούμε. Έκανε τον ήλιο για να μας δώσει Φως και ζεστασιά Δημιούργησε τα κοπάδια των προβάτων Έκανε τα πουλιά στην εξοχή. Δημιούργησε τα ζώα στα δάση, τα πουλιά του θηράματος, όλοι τους τρώνε των φρούτων της γης, χρειάζονται το φως και τη ζεστασιά, πίνουν το ύδωρ για να ηρεμήσουν τη δίψα τους, αναπνέουν τον αέρα προκειμένου να ζήσουν."

"Το ίδιο πράγμα με τον Άνθρωπο, εντούτοις, μεταξύ τους διώκουν ο ένας τον άλλον."

"Ήρθα σε αυτόν τον κόσμο να δώσω τροφή στον πεινασμένο, με το ψωμί της Σοφίας, να δώσω να πιει στο διψασμένο με καθαρό νερό· να τους παρουσιάσει το φως και να δώσω ζεστασιά στο γυμνό και να αναπνεύσει την αναπνοή της ζωής επειδή ΕΙΜΑΙ ΖΩΗ."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, εσείς μας μιλάτε για όλα αυτά τα πράγματα αλλά συγχρόνως, μας λέτε κάθε ημέρα, ότι εσείς θα φύγετε από τη Γη, αλλά αν είστε η Αλήθεια, η Ατραπός και η Ζωή, αφότου εσείς φύγετε μακριά, ποια αλήθεια θα μας αφήσετε; Ποια Ατραπό θα μας αφήσετε αν καμία δεν υπάρχει; Ποια ζωή θα μας αφήσετε αν Εσείς φύγετε μακριά;"

Ο Κύριος απαντά και λέει: "Ιούδα, η καρδιά μου πάλλεται για να ακούσει τις λέξεις σας. Από τις ερωτήσεις σας καταλαβαίνω ότι είστε ακόμα πολύ μικροί· αλλά λέω σε σας, ότι αφότου έχω φύγει, το Πνεύμα της Αλήθειας θα έρθει σε σας το οποίο ανταποκρίνεται στον καθένας σας και θα σας διδάξει και θα κάνει εσάς να ζείτε όλα αυτά που σας έχω διδάξει, και έτσι το τα Ιερά γραπτά θα εκπληρωθούν που λένε, "Εμείς πρέπει να παραμείνουμε άγρυπνοι επειδή το Πνεύμα του Θεού θα έρθει σε οποιαδήποτε στιγμή· πρέπει μόνο να είμαστε προετοιμασμένοι."

ΙΧ

Ο Ιησούς είναι στο σπίτι της Μάρθας με τους Αποστόλους του, Η Μαρία η Μαγδαληνή ήρθε μέσα και είπε σε Αυτόν: εξαδέλφη μου πρόκειται να έχει ένα μωρό και σας ζητά."

Ο Κύριος σηκώνεται και είναι έτοιμος να φύγει όταν έρχεται ο Ιούδας κοντά του και λέει: "Κύριε, είναι τόσο απαραίτητο να πάτε; Και τι γίνεται με τις διδασκαλίες που είναι να μας δώσετε; Πότε θα μας τις δώσετε ;"

Ο Κύριος απάντησε: "Ιούδα, Ζωή και Θάνατος είναι ένα και το αυτό πράγμα· διαφέρουν μόνο ότι αυτός που έχει την αιώνια Ζωή, ποτέ δεν πεθαίνει, και αυτός, ο οποίος δεν την έχει, πηγαίνει και δεν επιστρέφει."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, και τι έχει αυτό να κάνει με τη γέννα της Σάρας;"

Ο Κύριος λέει: "Ιούδα , η γέννηση είναι ένα πράγμα, αλλά η ζωή που γεννιέται είναι άλλο."

"ΕΙΜΑΙ Η ΖΩΗ και πηγαίνω εκεί όπου η ζωή είναι· ΕΙΜΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ και πρέπει να είστε εκεί που ο Λόγος είναι."

"Η διδασκαλία που σας δίνω εδώ στο σπίτι της Μάρθας είναι η ίδια που επρόκειτο να σας δώσω στο σπίτι της Σάρας. Επειδή είστε εδώ με Μένα σήμερα, θα πεθάνετε και θα γεννηθείτε πάλι και αν συνεχίσετε να είστε με Μένα, θα σας δώσω την ίδια διδασκαλία επειδή ΕΙΜΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ, και θυμήσου Ιούδα: "ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΓΗ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ."

Φθάνοντας στο χώρο όπου Σάρα γεννούσε, σταμάτησε και είπε στους Αποστόλους του: "Πρέπει να μάθετε να σέβεστε τη Ζωή επειδή είστε Ζωή όπως Εγώ είμαι."

"Αυτός που είναι αντάξιος και πεθαίνει, ο Πατέρας μου θα τον δεχτεί στον ουρανό και εσείς, γιατί ανησυχείτε;"

"Αυτός που δεν είναι αντάξιος και πεθάνει, ο Διάβολος θα τον δεχτεί στην κόλαση," τότε γιατί ανησυχείτε;"

"Αυτός που γεννιέται στη Γη, εμείς πρέπει να τον δεχτούμε, να του δώσουμε στοργή και αγάπη και να του διδάξουμε το Λόγο, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει γιος του Πατέρα μου όπως εσείς είστε."

"Και έτσι όλοι θα μάθετε ότι ένας ποιμένας ζει άγρυπνος πέρα από τα έγκυο πρόβατά του έτσι ώστε τα μικρά αρνιά όταν γεννηθούν να μην καταβροχθιστούν ως λεία από τα πουλιά "

Ο Κύριος κράτησε σιωπή και κοίταζε προς το νεογέννητο που ανάπνεε βαθιά.

Ο Ιούδας του είπε : "Κύριε ποιο είναι το θέμα που αναπνέει τόσο βαθιά;"

Ο Κύριος κοιτάζοντάς τον του είπε: "Ιούδα, ο αέρας είναι η Ζωή, που αντιπροσωπεύω· η αφθονία του είναι τέτοια, που κάθε πλάσμα τον αναπνέει και δεν καταναλώνεται ποτέ."

"Το ίδιο πράγμα πηγαίνει για τη Σοφία που προέρχεται από τον Πατέρα μου· ολόκληρος ο κόσμος το έχει σε μια μεγαλύτερη ή μικρότερη αναλογία και ποτέ δεν καταναλώνεται· αντίθετα, αφθονεί όλο και περισσότερο στον άνθρωπο που Με ακούει."

Ο Πέτρος τότε του λέει : "Κύριε είμαι έκπληκτος με όλα αυτά που μας διδάσκετε. Σκέφτομαι ότι δεν θα μπορούσα να τα εφαρμόσω όλα."

Ο Κύριος του λέει: "Πέτρο, γύρω από την πόλη υπάρχει ένας ποταμός, όλοι οι άνθρωποι της πόλης πίνουν από αυτή την πηγή· λούζονται σε εκείνο το νερό, προετοιμάζουν τα τρόφιμά τους με το νερό από εκείνο τον ποταμό. Ο ποταμός δεν καταναλώνεται ποτέ εν τούτοις, όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το νερό που χρειάζονται προκειμένου να επιζήσουν."

"Και έτσι, όλοι θα πιείτε από εκείνο το νερό, όλοι θα λούζεστε με εκείνο το νερό , το οποίο σημαίνει, ότι θα έχετε το νερό που χρειάζεστε· θα δώσετε να πιουν οι φιλοξενούμενοι σας, αλλά η πηγή δεν θα στεγνώσει, ούτε ο ποταμός θα ελαττώσει την κοίτη του."

"Το ίδιο πράγμα συμβαίνει με το Λόγο μου· καθένας τον λαμβάνει όπως μια ατελεύτητη πηγή της ζωής· δεν πειράζει πόσοι θα πιουν από αυτή, επειδή η ροή είναι μεγαλύτερη από τη χρήση."

Ο Κύριος επέστρεψε στο σπίτι της Μάρθας με τους Αποστόλους του. Μόλις έφθασαν εκεί τους προσκάλεσε όλους να καθίσουν και άρχισε να μιλά λέγοντας τους: "Είμαστε ευτυχείς που είδαμε μια γέννηση σήμερα. Είναι ένα γεγονός που επιτρέπει σε μας για να δούμε την Χάρη του Πατέρα μου· εντούτοις, αυτή η γέννηση έχει να κάνει με αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας."

Ο Ιούδας λέει σ’ αυτόν: "Κύριε, ξέρουμε ότι Αυτός που σας έστειλε είναι χωρίς ατέλεια και ότι Αυτός ότι κάνει το κάνει χωρίς μόλυνση. Γιατί λέτε σε μας ότι αυτή η γέννηση που παρακολουθήσαμε μόλις, έχει να κάνει με την Χάρη του Πατέρα σας και ότι έχει συμβεί σε αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας και μέσω της αμαρτίας;"

Ο Κύριος λέει: "Ιούδα, η αμαρτία έγινε μέσω μιας αρχικής διαδικασίας, αλλά η αμαρτία είναι θάνατος. Ο θάνατος δεν θα μπορούσε να έχει δώσει τη ζωή σε εκείνο το πλάσμα. Μέσω της χάρης του Πατέρα μου, έχει τη ζωή, ακόμα κι αν έχει γίνει μέσω της αμαρτίας."

Ο Ιούδας λέει: "Κύριε, αν αυτό είναι έτσι, τότε εμείς που είμαστε ΕΝΑΣ με Σας, είμαστε αυτού του κόσμου, εμείς φέρνουμε την ίδια ευθύνη (υπαιτιότητα) και είμαστε εμείς που κάναμε τις αμαρτίες;"

Ο Κύριος λέει: "Καθένας σας έχει γίνει μέσω της αμαρτίας και από την αμαρτία. Αυτό είναι γιατί, ούτε τα κόκαλα, ούτε η σάρκα, ούτε το αίμα δεν θα κληρονομηθούν από τον Πατέρα μου μόνο ο αδιάφθορος που είναι το Πνεύμα. Αφότου καθαρίζεστε, θα είστε Ένας με Αυτόν που με έστειλε."

"Και έτσι θα είστε επίσης Ένας με Μένα· και δεδομένου ότι έχω ντυθεί με αυτό το σώμα, με αυτά τα κόκαλα και με το αδιάφθορο αίμα για να συνεχίσω με σας, πρέπει επίσης να ντυθείτε με τη σάρκα, τα κόκαλα και το αδιάφθορο αίμα, προκειμένου να φτάσετε όπου έχω φθάσει."