29.8.05

Αριστοτέλης: Η ζωή και τα έργα του

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγειρα, στο ανατολικό τμήμα της Χαλκιδικής. Ο πατέρας του Νικόμαχος ήταν προσωπικός γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Β'. Το 368/7 ο νεαρός Αριστοτέλης μετοίκησε στην Αθήνα και έγινε δεκτός στην Ακαδημία του Πλάτωνα, όπου και φοίτησε 20 χρόνια, μέχρι το θάνατο του δασκάλου του (348/7). Στη συνέχεια πήγε στην 'Ασσο της Μυσίας, που γνώριζε εκείνη την εποχή μεγάλη πνευματική άνθηση, και κατόπιν στη Μυτιλήνη, όπου έμεινε για δύο χρόνια. Το 343/2 τον προσκάλεσε στην αυλή του ο Φίλιππος της Μακεδονίας και ανέλαβε την εκπαίδευση του Αλέξανδρου.
Ο Αριστοτέλης γύρισε στην Αθήνα το 335/4 π.Χ., όπου ίδρυσε τη δική του σχολή, το Λύκειο ή Περίπατο, όπως ονομάστηκε αργότερα. Η σχολή βρισκόταν στο ανατολικό τμήμα της πόλης, κοντά στο ιερό του Λύκειου Απόλλωνα, απ' όπου και πήρε το όνομά της, και αρχικά στεγαζόταν σε ένα γυμναστήριο. Αργότερα, ο διάδοχος του Αριστοτέλη, Θεόφραστος, κληρονόμησε ένα κτήμα κοντά στη σχολή, το οποίο έθεσε στη διάθεση του Λυκείου. Στη σχολή του ο Αριστοτέλης δίδαξε δεκατρία χρόνια. Η διαμονή του στην Αθήνα τελείωσε άδοξα, όταν, εξαιτίας του αντιμακεδονικού κλίματος που αυξήθηκε στην πόλη μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο φιλόσοφος κατηγορήθηκε για ασέβεια.
Για να αποφύγει την καταδίκη κατέφυγε στη Χαλκίδα, όπου πέθανε ένα χρόνο μετά, το 322 π.Χ. Ο Αριστοτέλης είναι από τα καθολικότερα πνεύματα, αφού ασχολήθηκε με όλα τα επιστημονικά και φιλοσοφικά θέματα, συνδυάζοντας τη φιλοσοφική θεώρηση με την εμπειρική παρατήρηση. Η επίδραση της αριστοτελικής φιλοσοφίας υπήρξε μεγάλη κατά τους αρχαίους όσο και κατά τους νεότερους χρόνους. Αποφασιστική ήταν η επιρροή του στο Μεσαίωνα. Τα έργα του Aριστοτέλη απευθύνονταν σε κοινό με επαρκή γενική παιδεία. Ο ίδιος έκανε διάκριση μεταξύ των Λόγων Εξωτερικών, έργων που προορίζονταν για αναγνώστες εκτός της σχολής του και από τα οποία διαθέτουμε μόνον αποσπάσματα, και των Λόγων κατά Φιλοσοφίαν, έργων γραμμένων με τη μορφή διαλέξεων ή για μελέτη μέσα στο δικό του κύκλο, τα οποία αποτελούν το σωζόμενο αριστοτελικό έργο.
Τα κείμενα που διαθέτουμε πιθανόν ανάγονται σε μια έκδοση που έκανε ο Ανδρόνικος ο Ρόδιος πριν από τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ., στον οποίο αποδίδονται επίσης η διάταξη των έργων του φιλοσόφου, η διαίρεσή τους σε βιβλία καθώς και μερικοί τίτλοι. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης αναγνώριζε μια συγκεκριμένη διάταξη της γνώσης ή των επιστημών, στην οποία βασίζεται και η διάταξη των έργων του: θεωρητική, πρακτική και παραγωγική (Μετά τα Φυσικά Ε 1025b25).
Σ' αυτά πρέπει να προστεθούν και οι λογικές πραγματείες, τις οποίες ο φιλόσοφος θεωρούσε ως μέθοδο επιχειρηματολογίας εφαρμόσιμη σε όλες τις επιστήμες.

Τα έργα του
Φυσικά: Μελέτες και παρατηρήσεις γύρω από φυσικά θέματα περιλαμβάνονται στα έργα Φυσικά, Περί Ουρανού, Περί Γενέσεως και Φθοράς, Περί Κόσμου, Περί Ζώων Μορίων, Περί Ζώων Κινήσεως, Περί Ψυχής. Όπως διακρίνεται και από τους τίτλους, οι μελέτες αυτές αφορούν τη φύση, τη βιολογία και τη θεολογία.
Οντολογικά: Τα σχετικά έργα είναι συγκεντρωμένα στο σύγγραμμα του φιλοσόφου Μετά τα Φυσικά.
Λογικά: Τα συγγράμματα του φιλοσόφου που αναφέρονται στη λογική και τη μεθοδολογία συγκεντρώθηκαν κατά τη Βυζαντινή περίοδο σε ένα βιβλίο με τίτλο Όργανον. Ο Αριστοτέλης διατύπωσε τους βασικούς νόμους της λογικής, το νόμο της ταυτότητας, το νόμο της (μη) αντίφασης και το νόμο της τρίτης αποκλείσεως. Με τους νόμους αυτούς και τη θεωρία για τις λογικές κατηγορίες έννοια, κρίση, συλλογισμό θεμελίωσε την τυπική λογική.
Πολιτικά: Ο Αριστοτέλης ασχολήθηκε και με την κοινωνική ιστορία και την πολιτειολογία. Έχει διασωθεί μόνον ένα σύγγραμμα, τα Πολιτικά. Η πραγματεία Αθηναίων Πολιτεία και αποσπάσματα από τις πολιτείες άλλων πόλεων αποτελούν δείγματα του προγράμματος της σχολής του. Εκτός από τη μελέτη των πολιτευμάτων, στο έργο αυτό εκθέτει και τις απόψεις του για τις σχέσεις μεταξύ οίκου και πόλεως, για τις σχέσεις μεταξύ των μελών ενός οίκου, αλλά και για την οικονομία. Για την τεκμηρίωση των απόψεών του ο Αριστοτέλης παραθέτει στο βιβλίο του πολύτιμες για μας πληροφορίες σχετικά με τις κοινωνικές αντιθέσεις, τους κοινωνικούς αγώνες, αλλά και τις άλλες κυρίαρχες απόψεις της εποχής του.
Hθικά: Στα Hθικά περιλαμβάνονται οι μελέτες Hθικά Ευδήμια, Ηθικά Μεγάλα και Ηθικά Νικομάχεια. Στο τελευταίο αυτό έργο ο φιλόσοφος υποστηρίζει ότι σκοπός κάθε ατόμου είναι η ευτυχία, την οποία ο καθένας αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο. Θεωρεί, χωρίς να απορρίπτει τα άλλα αγαθά, ότι τη μεγαλύτερη αξία έχουν τα πνευματικά αγαθά, που μας τα χαρίζει η καλλιέργεια της αρετής. Κατά το φιλόσοφο η αρετή δεν επιβάλλεται, αλλά εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση του ατόμου.
Στις κυριότερες αρετές κατέτασσε ο Aριστοτέλης τη μεγαλοψυχία και τη φιλία, μορφή της οποίας ήταν και ο έρωτας.
Aισθητικά: Kατά τον Aριστοτέλη τέχνη ήταν η δημιουργική απεικόνιση της πραγματικότητας με τη βοήθεια των αισθήσεων. Ως ανώτερο είδος τέχνης αναγνώριζε την τραγωδία, ενώ χαρακτήριζε ως βάναυση κάθε χειρωνακτική εργασία. Tα σωζόμενα έργα που πραγματεύονται αισθητικά θέματα είναι η Ποιητική, όπου περιέχεται και ο ορισμός της τραγωδίας, και η Ρητορική, στην οποία περιέχονται γενικοί κανόνες καλλιέπειας και υποδείξεις για τα εκφραστικά μέσα, με τα οποία ο ρήτορας μπορεί να πείσει τους συνομιλητές του.

24.8.05

Ποιητικό Ημερολόγιο

Κυκλοφoρεί από τις εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ το Ποιητικό Ημερολόγιο.
Σε κάθε ημέρα παρουσιάζεται κι ένα ποίημα παλαιού ή σύγχρονου ποιητή. Aνθολόγηση - επιμέλεια Γιάννης Κορίδης.
Μεταξύ των ανθολουγουμένων είναι οι Τέλλος Άγρας, Γλαύκος Αλιθέρσης, Τάκης Αντωνίου, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Κώστας Βάρναλης, Νικ. Βρεττάκος, η Γιοβάννα, η Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου, ο Βασίλης Δημουλάς, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Α. Εμπειρίκος, ο Γ. Θέμελης, ο Γ. Ιωάννου, ο Κ.Καβάφης, ο Ν. Καββαδίας, η Ζωή Καρέλλη, ο Κ. Καρυωτάκης, ο Γιάννης Κουτσοχέρας, ο Β.Α. Λαμπρόπουλος, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Λ. Μαβίλης, ο Μ. Μαλακάσης, ο Α. Μάτσας, ο Δημ. Μαλακάσης-Τσέκος, ο Θ. Νιάρχος, ο Όμηρος, ο Κ. Ουράνης, ο Κωστής Παλαμάς, η Ρίτα Μπούμη-Παπά, ο Ζ. Παπαντωνίου, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Γ.Ν. Πεντζίκης, ο Π. Πρεβελάκης, ο Βασίλης Ρώτας, η Σαπφώ, ο Μίλτος Σαχτούρης, ο Γ. Σεφέρης, ο Ηλίας Σιμόπουλος, ο Σ. Σκίπης, ο Σωτ. Σκίπης, ο Αλέκος Φλωράκης, ο A. Φωστιέρης, ο Δημ. Χαλατσάς, ο Γ. Χουλιαράς, ο Ντ. Χριστιανόπουλος, ο Κύπρος Χρυσάνθης κ.ά.

ΙΩΛΚΟΣ: Α. Μεταξά 12, τηλ. 210-33041111

23.8.05

Οι φιλόσοφοι, οι ποιητές και η αγάπη

Τι΄ναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα συνετό άνθρωπο; Η Αγάπη, λένε πολλοί και έτσι είναι. Η Φιλότης, που λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες και τόνιζε ιδιαίτερα ο Αριστοτέλης. Τι είναι, άραγε, η αγάπη, και πώς χαρακτηρίζεται, γενικά;
Είναι η ελκτική και συνεκτική δύναμη, που συγκρατεί την ύλη και δημιουργεί, διατυπώνει, κάθε μορφολογία. Είναι ο αρχαιότερος των Θεών και υπεύθυνος για κάθε δημιουργία. Η ενέργειά του υπάρχει σε όλους τους Θεούς, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους, ζώα, φυτά κλ.π., σε όλη την υλική εκδήλωση, διακατέχει το παν, πληροί τον κόσμο.
Αρχαίες Ελληνικές λέξεις αναφέρονται σ΄ αυτό το ανθρώπινο συναίσθημα, όπως αγαπώ, αγάπησις (ο τύπος της λέξεως που μέχρι και το τέλος της Ελληνιστικής εποχής ήταν: «αγάπησις» αργότερα θα γίνει «αγάπη», θα μετατραπεί δηλαδή από ουσιαστικό της τρίτης κλίσεως σε ουσιαστικό πρώτης κλίσεως χάνοντας την κατάληξή του-σις), αγαπησμός, Αμφαγαπάζω, Αμφαγαπώ (=αγαπώ και αγαπιέμαι, εναγκαλίζομαι με Αγάπη) στέργω, στοργή, συμπονέω, φιλώ, φιλότης, φιλία, φιλόθεος (=ο αγαπών τους Θεούς), φιλανθρωπία, φιλαλληλία, φιλοτήσιος ή φιλοτάσιος (=ο προάγων, υποβοηθών την Αγάπη), φιλοσυμπαθής (ο αγαπών να συμπαθεί), φιλητικός (=ο διατιθέμενος να αγαπά), φιλόστοργος (=αυτός που αγαπάει στοργικά, τρυφερά), φιλιωτής, φιλογνώμων, (=ο έχων αισθήματα Αγάπης για κάποιον), φιλιάζω, φιλιακός, φιλιαστής, υπεραγαπώ, φιλοσυγγενής, φιλότεκνος, φιλοσύζυγος, φιλόδημος, φιλοξενία, φιλοσοφία, φιλοκαλία κ.λπ. Λέξεις που εκφράζουν την αγάπη και δεν υπάρχουν σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου, με τέτοιο πλούτο έκφρασης,
Ο Αριστοτέλης, που είπαμε ότι ασχολήθηκε με την Αγάπη, έλεγε: Ας τεθεί σαν βάση ότι η Αγάπη σημαίνει το να επιθυμεί κανείς για κάποιον όσα νομίζει καλά για ΄κείνον και όχι για τον εαυτό του, και να ενεργεί όσο μπορεί για να τα αποκτήσει εκείνος. (=«Έστω δη το φιλείν το βούλεσθαι τινι α οίεται αγαθά, εκείνου ένεκα, αλλά μη αυτού, και το κατά δύναμιν πρακτικόν είναι τούτων»).
Κι όμως αυτοί οι φιλόσοφοι, οι σοφιστές, οι ποιητές, οι διανοούμενοι, ακόμη και οι άγιοι της Εκκλησίας, διακρίνονται για σφοδρές έριδες, αντιπαλότητες και έντονες διχοστασίες. Πώς γίνεται, ρωτάνε πολλοί, αυτοί οι φιλοσοφημένοι και ευαίσθητοι άνθρωποι, οι φιλόσοφοι, οι άγιοι και οι ποιητές, που κηρύσσουν την αγάπη, να γίνονται τόσο σκληροί απέναντι σε άλλους ανθρώπους; Είναι ο εγωισμός, είναι η αλαζονεία της δικής τους υπεροχής; Απέναντι σε τι και γιατί; Ανεξήγητο, παρόλο που έχουμε ζήσει παρόμοιες αντιπαλότητες, άλλες δίκαιες, άλλες άδικες, άλλες αναίτιες, κυρίως αναίτιες. Πολλοί απ΄ αυτούς είχαν αντιφατικές σχέσεις με πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος, γιατί δεν υπήρχε ταύτιση και πνευματική επικοινωνία. Άρα, βαβυλωνιακή αντίθεση και αντίδραση, που οδηγούσανε την αγάπη να μετατρέπεται σε σφοδρή αντίδραση, κάθε είδους.
Εκείνο πάντως, στο οποίο μπορούμε με πολλή σιγουριά να συμφωνήσουμε, είναι αυτό που έλεγε κι ο θείος Πλάτων, ο μέγας αυτός φιλόσοφος. Ότι:
«Οι ποιηταί τα αυτών ποιήματα και οι πατέρες τους παίδας αγαπώσι»,
Πλάτων, Πολιτεία (Οι ποιητές αγαπούν τα ποιήματά τους και οι πατέρες τα παιδιά τους)
Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
VAL All rights reserved 2005

22.8.05

Η Σύρα και η ναυτιλία της

ΒιβλιοΚριτική

Ο Δήμος της Ερμουπόλεως Σύρου κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δημητρίου Α. Κρίνου, μετά το θάνατό του, με τον τίτλο «Η Σύρα ή Σύρος και η ναυτιλία της κατά τον 19ο αιώνα». Αποτελεί πραγματικά, όπως επισημαίνεται και στον υπότιτλο, μία ιστορική συμβολή για το νησί. Ο συγγραφέας ήταν ένας ρέκτης ιστορικός ερευνητής, που αγαπούσε με πάθος την πατρίδα του, τη Σύρα, και εργαζότανε για την πολιτιστική κληρονομιά της. Δούλεψε με πολύχρονο εθελοντικό μόχθο και για την ανάσταση της δημοτικής βιβλιοθήκης, για την έρευνα πολλών θεμάτων της Σύρας, που δημοσίευσε σε τοπικές κυκλαδίτικες εφημερίδες, αλλά και σε αθηναϊκές, κυρίως στην «Καθημερινή». Ήτανε γνωστός στους πνευματικούς κύκλους του νησιού, για το μεράκι του και την καθημερινή του εργασία, παράλληλα με τη δικηγορία, που επίσης αγαπούσε.
Ανήκε στους σχολαστικούς ερευνητές-ιστορικούς. Με τον ίδιο ιστορικό σχολαστικισμό έχει γράψει και το βιβλίο, για τη ναυτιλία του νησιού κατά το 19ο αιώνα. Είναι ένα βιβλίο χρήσιμο για τον ερευνητή, για τον ιστορικό, για τα αρχεία της Σύρας, για τη δημοτική βιβλιοθήκη της Ερμουπόλεως. Πλουταίνει, αναμφισβήτητα, την σχετική βιβλιογραφία και ενισχύει την έρευνα. Το βιβλίο κατακτά δυσκολότερα τον «απλό» αναγνώστη και αυτό γιατί συμπεριλαμβάνει αρκετές σημειώσεις, χρονολογίες, παραπομπές και δημοσιεύματα, στοιχεία χρήσιμα για τους ειδικούς που εξετάζουν την ιστορία και την ακρίβεια των ιστορούμενων γεγονότων της πλούσια συριανής ναυτιλίας. Ο Δήμος Ερμουπόλεως Σύρου και ο δήμαρχός του κ. Γιάννης Δεκαβάλλας, φίλος του συγγραφέα, πρέπει να σκεφτεί την έκδοση και άλλου, περιληπτικού, εκλαϊκευμένου και απαλλαγμένου από αυτά τα στοιχεία βιβλίου, που θα χρησιμεύσει για τον επισκέπτη του νησιού, για τους μαθητές και τους απλούς ανθρώπους που αναζητούν μία γρήγορη και πειστική ενημέρωση για το θέμα. Θα μπορούσε ίσως, να εκδοθεί ακόπως και μία σύνοψη του ίδιου του βιβλίου του Δ.Α.Κ. Έτσι θα έχει την ευκαιρία ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό να γνωρίσει τη Σύρα και την ιστορία της. Ο συγγραφέας Δημήτρης Α. Κρίνος, γνωστός ως Ντίμης, έκανε πολλή καλή δουλειά, για τους ειδικούς και την ιστορική αξιοπιστία. Αξίζουνε συγχαρητήρια τόσο στον εκλιπόντα, που θα τα "λάβει" στους ουρανούς, όσο και στο φιλοπρόοδο Δήμο της Ερμουπόλεως Σύρου, που όπως γνωρίζουμε, ενισχύει παρόμοιες προσπάθειες, καθώς και ότι ενδιαφέρεται για τον εμπλουτισμό της σημαντικής βιβλιοθήκης του, την οποία παιδιόθεν γνωρίζουμε.
Β.Α. Λ

21.8.05

Τo Μυστήριο του Ελληνικού Αλφαβήτου

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.
Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.
Σύμφωνα μ΄ αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.
Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:
Αλ = Ο νοητός ήλιος.
Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.
Γα = Γή
(δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.
΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ.
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.
Θη = προστ. ρημ. θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω
(φυτρώνω, αναπτύσσομαι).
Απόδοση:
Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα
(μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί
(να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους...
Ιαλυσσός

16.8.05

Να πως περπατούν τα όνειρα


Ποιητική προσπάθεια


Έκδοση του Κέντρου Ελληνικής Λογοτεχνίας & Ποίησης "Κωστής Παλαμάς"

της A.H.E.P.A. (Australasian Hellenic Educational Progressive Association)
Nέας Nοτίου Oυαλίας
Σύδνεϋ, Αυστραλία, 2004

Ο τρόμος του Θεού

Δοκίμιο

Έκδοση του Κέντρου Ελληνικής Λογοτεχνίας & Ποίησης "Κωστής Παλαμάς"

της A.H.E.P.A. (Australasian Hellenic Educational Progressive Association)
Nέας Nοτίου Oυαλίας, Σύδνεϋ
Αυστραλία, 2004

15.8.05

Βραδυνές σκιές

Ποιητικές αναζητήσεις

Εκδόσεις Βασδέκη, Ζωοδόχου Πηγής 8-10, Αθήνα 106 78,τηλ. 210-38 19 187 και 38 15 473, fax: 210-3821480

Αθήνα, 2003

Πορεία Ονείρου

Διηγήματα σκέψης

Έκδοση του Κέντρου Ελληνικής Λογοτεχνίας & Ποίησης "Κωστής Παλαμάς"
της A.H.E.P.A.
(Australasian Hellenic Educational Progressive Association)
Nέας Nοτίου Oυαλίας
Σύδνεϋ, Αυστραλία, 2004

14.8.05

«ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, Ιερή Πόλη - η μήτρα της Ελλάδος»

Κυκλοφορεί το βιβλίο του δημοσιογράφου-συγγραφέα Β.Α. Λαμπρόπουλου
«ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, Ιερή Πόλη-η μήτρα της Ελλάδος»
Με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και σπάνιους χάρτες, ενώ στις 590 σελίδες του τόμου, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να κάνει μία ιστορική αναδρομή στην περιοχή, από τα προϊστορικά χρόνια ως τις μέρες μας!
Αφιερώματα με σημαντικές λεπτομέρειες από τη δράση και τις προσωπικότητες του Μάρκου Μπότσαρη, του Θανάση Ραζή-Κότσικα, του λόρδου Βύρωνα, του Ιάκωβου Μάγερ, των Σπυρίδωνα και Χαρίλαου Τρικούπη, του Διονύσιου Σολωμού, του Κωστή Παλαμά, του Ρήγα Γκόλφη, του Αντώνη Τραυλαντώνη,του Μιλτιάδη Μαλακάση, του Δροσίνη κ.π.ά.
Πρόκειται για ένα ευχάριστο ιστορικό βιβλίο, που αναδεικνύει την Αιτωλία και το Μεσολόγγι ως ιερό τόπο αυτοθυσίας και ηρωισμού.
Επεξηγηματικές σημειώσεις και πλούσια βιβλιογραφία, βοηθάνε τον αναγνώστη
για την κατανόηση των γεγονότων και για παραπέρα έρευνα.

Εκδόσεις Βασδέκη, Ζωοδόχου Πηγής 8-10, Αθήνα 106 78,
τηλ. 210-38 19 187 και 38 15 473, fax: 210-3821480
Τιμή τόμου 47€ Και με αντικαταβολή

12.8.05

Kωστής Παλαμάς

Aποσπάσματα
από το βιβλίο του Β.Α. Λαμπρόπουλου
«ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ»

Ο Κωστής Παλαμάς με τον Γεώργιο Δροσίνη, τον Νίκο Γ. Καμπά, τον Δημ. Βικέλα και άλλους ανανεώσανε τη λογοτεχνική ζωή της Ελλάδος, δημιουργώντας την αθηναϊκή σχολή. Οι Παλαμάδες δώσανε πολλούς φωτιστές του γένους και Αγωνιστές της Ελευθερίας. Έλαβαν μέρος σε όλες τις πολεμικές εξορμήσεις του Μεσολογγίου από τα ορλωφικά ως την Έξοδο του Μεσολογγίου, όπου πέσανε πολλοί Παλαμάδες. Παλαμάδες υπήρξαν δάσκαλοι σε πατριαρχικές σχολές στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους. Δώσανε στα γράμματα και στην παιδεία εξαιρετικά δείγματα φιλολογίας και λογοτεχνίας, τα οποία έχουν επισημανθεί από τους κριτικούς και τους ιστορικούς.
...
Eχουν χαθεί πολλά κείμενα των Παλαμάδων, όταν κάηκε η βιβλιοθήκη της Παλαμαϊκής Σχολής στο Μεσολόγγι. Πρόγονος των Παλαμάδων είναι και ο 'Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που έδρασε στη Θεσσαλονίκη και αναδείχτηκε σε κόσμημα της θεολογίας και της Εκκλησίας.
...
«Ο Κωστής Παλαμάς, επισημαίνει σε μελέτη του ο κριτικός Σπύρος Μήλας, δεν περνάει μονάχα τα μηνύματα της εποχής του, τα οποία ξεπηδούν μέσα από τις κοινωνικές αντιθέσεις και ανακατατάξεις, αλλά και τους οραματισμούς του, τις προοπτικές του για ένα κόσμο χωρίς σύνορα: «Γιούχα και πάντα γιούχα των Πατρίδων» (δικαιώνεται με την Ευρωπαϊκή κοινότητα), έναν κόσμο αδερφωμένο, ειρηνικό, ένα κόσμο της προκοπής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής προόδου –αίτημα από τον Αισχύλο ακόμα-, έναν κόσμο με σχέσεις Αλληλοβοήθειας και Συνεργασίας στον τόπο παραγωγής υλικών αγαθών της κοινωνίας, που σημαίνει δημοκρατία. Δηλαδή ελευθερία λόγου, σκέψης, σεβασμό στα δικαιώματα του ανθρώπου, δίκαιο μοίρασμα των εργασιακών πόρων και τόσα άλλα, που οδηγούν την ανθρωπότητα στο ατέλειωτο πέλαγο της ευτυχίας και της ανάτασης με τα σίγουρα φτερά της επιστήμης.»
...
Ο Ρομαίν Ρολλάν είπε για τον Παλαμά, πως ήταν ο μεγαλύτερος σύγχρονος ποιητής της Ευρώπης. Το έργο του ατέλειωτο. Διδασκότανε στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα στη Σορβόννη, μαζί με τους άλλους μεγάλους ποιητές της ευρωπαϊκής διανόησης. Στο «Δωδεκάλογο του Γύφτου» χτυπά με μαστίγιο κάθε τι που στέκεται εμπόδιο στην αλήθεια. Ήταν ένα θεόρατο οικοδόμημα της ελληνικής λογοτεχνίας, που ακτινοβολεί στα τετραπέρατα του ελληνικού ορίζοντας.
...
Λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός, ότι το 1906 ο Κωστής Παλαμάς κλήθηκε και έγραψε τον «Ύμνο του εν Κερκύρα Γυμναστικού Συλλόγου». Ο Σύλλογος είχε ιδρυθεί το 1893 και σήμερα ονομάζεται «Κερκυραϊκός». Το ποίημα δημοσιεύτηκε σε περιοδικό της εποχής εκείνης με τη σημείωση «Ύμνος του εν Κερκύρα Γυμναστικού Συλλόγου» και στη συνέχεια «Οι ανωτέρω στίχοι αφιερωθέντες τω συλλόγω υπό του εν Αθήναις ποιητού κ. Κωστή Παλαμά, επ΄ ευκαιρία των εγκαινίων του γυμναστηρίου, εμελοποιήθησαν υπό του νεαρού Κερκυραίου μουσουργού κ. Νικολάου Τσερούτη. Σεπτέμβριος 1906». Οι παρτιτούρες όμως της μουσικής σύνθεσης δεν έχουνε βρεθεί.

11.8.05

Βασίλης Α. Λαμπρόπουλος

Β.Α.Λ.δημοσιογράφος-συγγραφέας,
τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ, μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων,
της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών,
του Συλλόγου «Κωστής Παλαμάς» Ι.Π. Μεσολογγίου,
της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών του Συνδ. Ιστορικών Συγγραφέων,
εκπρόσωπος για την Ελλάδα του Κέντρου Ποίησης και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας «Κωστής Παλαμάς» της ΑΧΕΠΑ στο Σίντνεϊ και της Έν. Ελλ. Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών Αυστραλίας,
του Συλλ. Μεσολογγιτών Αττικής, μέλος του Συλλ. Απογόνων της Εξόδου του Μεσολογγίου,
του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών και υπεύθυνος της εφημερίδας «Ρουμελιώτικη Εστία»,
Μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».
...
Έχει εργαστεί από το 1964 ως το 1992 στις ημερήσιες εφημερίδες των Αθηνών ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΑΘΗΝΑΪΚΗ, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, σε περιοδικά (ΕΠΙΚΑΙΡΑ), σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς (ΕΡΤ, ΥΕΝΕΔ, Αθήνα 9,84, Ωχ FM, 2ΜΜ και Ράδιο Σύμπαν του Σίντνεϊ, στις εφημερίδες ΤΟ ΒΗΜΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ, ΠΑΤΡΙΔΑ του Σίντνεϊ, ο ΚΟΣΜΟΣ του Σίντνεϊ, ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ της Περθ). Συνεργασίες του δημοσιεύονται σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες της Ελλάδος και του εξωτερικού, ενώ διατηρεί πολυετή συνεργασία με όλα τα έντυπα και τα ΜΜΕ της επαρχίας Μεσολογγίου, καθώς και με τους πολιτιστικούς φορείς της Ι.Π. Μεσολογγίου. Συμμετέχει ως επιμορφωτής σε σεμινάρια (σε θέματα επικοινωνίας, δημοσίων σχέσεων και γραφείων τύπου) και άλλα προγράμματα, με διαλέξεις και ομιλίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Αυστραλία, Κύπρο, Αίγυπτο, Αμερική κ.τλ.). Έχει εκδώσει εξήντα βιβλία, μελέτες, έρευνες, ποιητικά, ταξιδιωτικά, παιδικά, ιστορικά, δοκίμια και μυθιστορήματα.
...
Διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1980), του ΟΤΕ (1990), της Τράπεζας Αθηνών (1993), της Γενικής Γραμματείας Δασών και Περιβάλλοντος (1992), της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1995) και μέλος της Συνοδικής Επιτροπής Τύπου της Εκκλησίας της Ελλάδος (1974), μέλος και πρόεδρος του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ (1986-1992), πρόεδρος του Στεγαστικού Συνδέσμου μελών της ΕΣΗΕΑ (1995), μέλος του Μικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ (1982-1986).
...
Έχει τιμηθεί με εύφημες μνείες, τιμητικά διπλώματα και μετάλλια από Πατριαρχεία (Ιεροσολύμων-Αλεξανδρείας), Εκκλησίες (Ιερά Σύνοδο Εκκλησίας της Ελλάδος, Άγιο Όρος, Ιερά Αρχιεπισκοπή Σινά), την Ιερά Μονή Πάτμου, την Ιερά Μονή Πεντέλης, την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους, το Λαογραφικό Σύλλογο Μεσολογγίου, το Σύλλογο Γυναικών Μεσολογγίου “Η Θυσία», την εφημερίδα «Ακρόπολις, την ΑΧΕΠΑ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, την ΑΧΕΠΑ Νέας Νοτίου Ουαλίας, την ΑΧΕΠΑ Ουέλινγκτον Νέας Ζηλανδίας, το Δήμο της Ι.Π. Μεσολογγίου, το δήμο Ροκντέιλ του Σίντνεϊ, την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών Αυστραλίας, την Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος Σίντνεϊ, τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, την ΟΝΝΕΔ, τη ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών και πολλούς άλλους οργανισμούς, φορείς και δήμους.
...
Αποφοίτησε από τα Ναυτικά Εκπαιδευτήρια Οινουσσών Χίου «Διαμαντή και Καλλιόπης Πατέρα». Σπούδασε Θέατρο, δημοσιογραφία, δημόσιες σχέσεις. Ειδικεύτηκε με σεμινάρια σε θέματα διεθνών σχέσεων, ευρωπαϊκής πολιτικής, κοινωνιολογίας, ψυχολογίας των ΜΜΕ, προπαγάνδας, δημοσίων σχέσεων, τεχνικής εντύπου, ραδιοφωνικής τεχνικής, δημοσιογραφίας, ελληνικής γλώσσας και δημοσιογραφίας, στατιστική και δημοσκοπήσεις (Ίδρυμα Αντενάουερ, Εταιρία Δημοσίων Σχέσεων, ΕΛΚΕΠΑ, ΕΣΗΕΑ, ΣΕΠ, ΟΤΕ, εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, Ένοπλες Δυνάμεις, ΕΙΡ).

Η ελληνική γλώσσα δυναμική και επικρατούσα, αλλά…

Γράφει ο
Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

E-Mail:
lvassilis@hotmail.com

Παλιές ιστορίες να τις θυμάσαι και να μελαγχολείς. Αυτές που αφορούν στην γλώσσα μας. Την εποχή της παντοδυναμίας, της κοσμοκρατορίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της λεγομένης Ρωμαϊκής Ειρήνης (Pax Romana), η λατινική γλώσσα δεν είχε επικρατήσει παντού. Στην Μικρά Ασία, στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και σ΄ ολόκληρη την εξελληνισμένη ανατολή η λατινική ήτανε άγνωστή. Ο κόσμος μιλούσε ελληνικά, μόνο. Ο πολιτισμός στην αχανή αυτοκρατορία δεν ήταν ομοιόμορφος, όπως δεν ήταν ομοιόμορφος στην άλλη μεγάλη δύναμη της εποχής εκείνης, την Κινεζική Αυτοκρατορία, της δυναστείας των Χαν. Οι δυο υπερδυνάμεις κυριαρχούσαν μέσα στις αντιθέσεις και στην επικράτηση διαφόρων συνηθειών, γλωσσών και εθίμων.


Η μητρική γλώσσα του Σεπτιμίου Σεβήρου λ.χ. από το 193-211 μ.Χ., ήταν η καρχηδονιακή, τα λατινικά τα έμαθε αργότερα, ως ξένη γλώσσα. Τον 4ο αιώνα ο Ιουλιανός, δεν μιλούσε λατινικά. Σκεφτότανε και μιλούσε μονάχα ελληνικά. Σε μεγάλη ηλικία, όταν έγινε Καίσαρας, έμαθε λατινικά, ως ξένη γλώσσα! Ακόμη και στη Ρώμη, την εποχή της δόξας της, ελληνικά μιλούσαν οι μορφωμένοι και ελληνική μόρφωση λάμβαναν οι εύποροι. Η ελληνική φιλολογία ήταν η επικρατούσα, κι όχι η λατινική.
Ήταν κοινή συνείδηση, που την αποδέχονται όλοι οι σύγχρονοι και παλιότεροι ιστορικοί, ότι σε μεγάλες περιοχές της αυτοκρατορίας οι «Έλληνες διοικούσαν αόρατα».
Πού κατάφερε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία να εκλατινίσει τους λαούς; Σε περιοχές που δεν υπήρχαν πολιτιστικές παραδόσεις και ναοί! Δηλαδή στη Δεκία, στη Γαλατία, στη Βρετανία, στη Ρουμανία, την Πανονία (τη σημερινή Ουγγαρία) κ.α. Σιγά σιγά αυτές οι περιοχές, και άλλες αλλού, αποκτήσανε ήθη, έθιμα, συνήθειες, θρησκεία, πολιτιστικές παραδόσεις, που, μαζί με τους τρόπους διαχείρισης των εργατικών υποθέσεων, προοδεύσανε και επικρατήσανε στους επερχόμενους αιώνες.

Τους δύο πρώτους αιώνες π.Χ. η Ρωμαϊκή Κυριαρχία ήτανε στον κολοφώνα της, όπως και η Κινεζική από την άλλη πλευρά. Ούτε η μία, ούτε η άλλη, αγγίξανε εδάφη της αντίπαλης πλευράς. Ήταν οι αποστάσεις και οι δυσκολίες διοίκησης, όπου τα κέντρα λήψεως αποφάσεων βρισκόντουσαν μακρυά. Αυτές οι δύο δυνάμεις ήταν ό,τι σήμερα οι ΗΠΑ και η Ευρώπη. Αντιμετωπίζουνε κι αυτές τα ίδια προβλήματα με την πολυγλωσσία και τον πολυπολιτισμό τους. Η Αμερική λιγότερο, με τα προγράμματα αφομοίωσης των μειονοτήτων και των τοπικών λαών (όπως οι Ινδιάνοι). Όλοι τους, μετανάστες και ντόπιοι, υποκύπτουν, κατ΄ αρχήν, στην γλώσσα, την αγγλική, έπειτα στις συνήθειες και κατόπιν στην θρησκεία. Χριστιανικές ομολογίες, όποιες κι αν είναι αυτές. Στην Ευρώπη, όπου τα κυρίαρχα κράτη έχουν ιστορία, πολιτισμό, ήθη και παραδόσεις, δυσκολότερα ενσωματώνονται σ΄ ένα αφομοιωτικό πρόγραμμα –ποιό, τάχα; Στην ΕΕ το πρόβλημα δεν είναι η επικρατούσα γλώσσα, αλλά τα ισχυρά πολιτιστικά στοιχεία των λαών της, όπως των Ελλήνων, της Κύπρου, της Ιταλίας και άλλων. Γι΄ αυτό η ΕΕ βαδίζει αργά, κουτσά, με μοναδικό κίνητρο την πολιτική και την αγορά. Αν θα πετύχει θα το δούμε, μάλλον πολύ σύντομα.

10.8.05

Αθανασία και τριαδικότητα

Γράφει ο
Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
Email:
lvassilis@hotmail.com

Πολλές φορές κουβεντιάζουμε για θέματα σύγχρονα, αλλά και ευαίσθητα όπως είναι η ιστορία των θρησκειών. Οι προσκολλημένοι, βέβαια, δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν αυτά τα δύο πράγματα, την θρησκεία και την ιστορία. Δεν έχουν σχέση αυτά μεταξύ τους, όσον αφορά το δόγμα και την πίστη. Αλλά ο ψύχραιμος μελετητής οφείλει να βλέπει τα γεγονότα, όπως τα έχει καταγράψει η ιστορία.
Από των αρχαιοτάτων χρόνων λ.χ. ο αιγυπτιακός λαός ανησυχούσε για το επέκεινα, κι έτσι ενισχύθηκε η επιθυμία για την αθανασία. Η θρησκευτική ζωή της φαραωνικής Αιγύπτου, ήταν ακριβώς στραμμένη προς αυτήν την κατεύθυνση. Και καθώς η ξένη επιρροή αύξανε στη χώρα, «η επιθυμία για μια καλύτερη ζωή μετά θάνατο γινότανε ολοένα και πιο ισχυρή» (H.G. Wells).
Η Αλεξάνδρεια, αργότερα, έγινε το κέντρο της θρησκευτικής ζωής του ελληνισμού, την έννοια του οποίου καθιέρωσε ο Μέγας Αλέξανδρος, με τις κατακτήσεις του και την πολιτιστική του δραστηριότητα. Ο Πτολεμαίος ο Α΄, διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενστερνίστηκε τις θρησκευτικές ιδέες των Αιγυπτίων, που τις ανέμειξε με την ελληνική παράδοση. Έκτισε ένα μεγάλο ναό, το Σεράπειο, στον οποίο λατρευότανε μία τριπλή θεότητα. Την τριάδα αυτή αποτελούσαν ο Σέραπις –δηλαδή ο Όσιρις, Άπις, με άλλο όνομα- η Ίσιδα και ο Ώρος. Οι τρεις αυτοί θεοί δεν αποτελούσανε χωριστές οντότητες, αλλά τρεις όψεις του ενός θεού. Ο Όσιρις ταυτίστηκε με τον Δία των Ελλήνων και των Ρωμαίων, και τον Μίθρα Ήλιο των Περσών.

Η ιδέα της αθανασίας, λοιπόν, με ανταμοιβές και παρηγοριά για την επέκεινα ζωή ρίζωσε στους λαούς, ως μία ελπίδα. Ο Σέραπις ονομαζότανε «σωτήρας ψυχών» και μία προσευχή γι΄ αυτόν έλεγε «όταν πεθάνουμε θα μας φροντίζει η πρόνοιά του». Όσο για την Ίσιδα, αυτή παρουσιαζότανε σε εικόνες σαν «βασίλισσα των ουρανών να κρατά στην αγκαλιά της τον μικρό Ώρο»! Ο Απόστολος Παύλος, αργότερα, που είχε βαθειά γνώση των θρησκειών της εποχής του και των κινημάτων που επικρατούσανε στην Ανατολή και στην Αλεξάνδρεια, άρχισε να κηρύττει, χωρίς να επεκτείνει τη διδασκαλία του Χριστού, αλλά εξοικείωσε τον κόσμο στην ιδέα ότι ο Ιησούς ήταν Θεός, όπως ο Όσιρις, που πέθανε για να αναστηθεί και να δώσει στους ανθρώπους την αθανασία.
Ο χριστιανισμός με τις νέες ιδέες και το κύμα των οπαδών του διαιρέθηκε σε περίπλοκες θεολογικές διαμάχες σε σχέση με τον Ιησού Θεό και τον Θεό Πατέρα. Τελικά επικράτησαν οι Τριαδικοί, επικεφαλής του κινήματος αυτών και του δόγματος ήταν ο Αθανάσιος από την Αλεξάνδρεια, που συνέταξε και το σύμβολο της πίστεως. Οι Τριαδίτες δίδασκαν ότι ο θεός ήταν ταυτόχρονα ένας και τρεις: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Αυτή η ιδέα διαδόθηκε στον χριστιανισμό και καθιερώθηκε ως κεντρικό δόγμα, εκτοπίζοντας τις άλλες διδασκαλίες (Αρειανισμό, Σαβελλιανισμό). Ο Χριστιανισμός, τελικά, αποτέλεσε την σπονδυλική στήλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σ΄ Ανατολή και Δύση, με τα γνωστά θρησκευτικά και ιστορικά γεγονότα, και το σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε σ΄ ολόκληρη την ανθρωπότητα...
VAL All rights reserved 2005

8.8.05

Άγγελος Σικελιανός – Ο Αρχάγγελος της Ποίησης

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΕΣΜΟΣ
το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου-συγγραφέα Β.Α. Λαμπρόπουλου
Άγγελος Σικελιανός, ο Αρχάγγελος της Ποίησης Αθήνα 2005
Μία πρωτότυπη και αναλυτική εργασία την οποία προλογίζουν
ο εκδότης Νικ. Παπαδόπουλος, ο δήμαρχος Λευκαδίων Γιώργος Γληγόρης
και ο ποιητής Βασίλης Δημουλάς.

Το βιβλίο διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία:
Εκδόσεις ΔΕΣΜΟΣ, Ευ. Γιάνναρη 5, Πετράλωνα, τηλ. 210-3468268
Π. Πιτσιλός, Σοφοκλέους 4, Αθήνα, τηλ. 210-3211237
Ορίζοντες, στοά Όπερας, Ακαδημίας 57, τηλ. 210-3621481
Πρακτορείο Εφημερίδων Βασ. Στουρνάρα, Ι.Π. Μεσολογγίου, τηλ. 26310-22634